By Belkorpus Мар’яна з роду Чакала нарадзілася ў 1888 годзе ў Сапоцкінскім краі каля Гродна, у мястэчку Ліпск (цяпер — Польшча), у сям’і ўніятаў, прымусова запісаных у праваслаўе, якія на справе захоўвалі каталіцкую веру. Ліпск належаў да былога ўніяцкага Аўгустоўскага дэканата, які ахопліваў таксама паўночную частку сённяшняга Гродзенскага раёна і ўваходзіў у склад Холмскай уніяцкай епархіі. Епархія праіснавала да 1875 года, і гэта адзіны рэгіён сённяшняй Беларусі, у якім уніяцкія парафіі не былі знішчаныя пасля гэтак званага Полацкага “сабору” 1839 года. Вядома, што ў Ліпску ўніяты, зачыніўшыся ў царкве, доўгі час не пускалі царскіх чыноўнікаў і праваслаўнага святара, якім удалося забраць святыню толькі з дапамогай казацкіх нагаек.
У 1905 годзе, пасля выдання царскага ўказу пра верацярпімасць, у 17-гадовым узросце Мар’яна разам са сваімі бацькамі перайшла ў каталіцтва лацінскага абраду. Ва ўзросце 20-ці гадоў выйшла замуж за Людвіка Бярнацкага. Пара мела шасцёра дзяцей, чацвёра з якіх памерлі адразу пасля нараджэння. У 1929 годзе, пасля смерці мужа, жанчына пасялілася ў свайго сына Станіслава, які праз 10 гадоў ажаніўся з Ганнай Шымчык. З той пары Мар’яна дзяліла сваю штодзённасць з маладым сужэнствам, праяўляючы да яго асаблівы клопат, мацярынскую любоў і зычлівасць.
Жыццё блаславёнай было напоўнена верай, любоўю, малітвай, працай і цярпеннем. Шмат часу яна прысвячала Богу. Выключнай пашанай ахінала Маці Божую, рэгулярна ўдзельнічала ў марыйных набажэнствах. Не разлучалася з ружанцам. Ён займаў асаблівае месца ў жыцці жанчыны: быў для блаславёнай крыніцай, якая развівала любоў да Бога і бліжняга.
Самае вялікае выпрабаванне для сям’і Бярнацкіх адбылося на мяжы чэрвеня і ліпеня 1943 года падчас масавых арыштаў жыхароў Ліпска і ваколіц, што было помстай гітлераўцаў за забіццё партызанамі нямецкага салдата. У спісе асуджаных аказаўся таксама сын Мар’яны і яго жонка Ганна. Калі жанчына пачула загад нямецкага салдата, упала яму ў ногі і маліла, каб той выратаваў яе цяжарную нявестку: “Пане, а куды ж яна пойдзе? Пакіньце, я пайду за яе”. Салдат згадзіўся. Яшчэ амаль два тыдні яна правяла ў вязніцы ў Гродне і, як адзначаюць тыя, хто выжыў, увесь час заставалася спакойнай і шчыра малілася, была ўзорам веры і моцнага духу для іншых вязняў (сярод якіх было і 6 ксяндзоў). Мар’яну Бярнацкую разам з сынам і іншых 48 жыхароў Ліпска расстралялі 13 ліпеня 1943 года за 10 кіламетраў ад Гродна каля Навумавічаў на старых фартах часоў I Сусветнай вайны. Усяго падчас расстрэлаў каля Навумавічаў былі забітыя каля двухсот чалавек.
Прыклад жыцця блаславёнай Мар’яны Бярнацкай – гэта ўзор духоўнага жыцця звычайнай вясковай жанчыны, якая ў цяжкі час ваеннага ліхалецця аказалася гатовай адкрыта вызнаць сваю веру, засведчыць сваю любоў да Бога і бліжняга і якая за гэтае вы