By Belkorpus Аднак і гэтага недастаткова. Такога міру на зямлі нельга дасягнуць, калі не будзе забяспечана дабро асобы, і калі людзі не будуць з даверам і добраахвотна дзяліцца паміж сабой багаццямі свайго розуму і духу. Для будавання міру неабходна цвёрдае жаданне паважаць іншых людзей, народы і іх годнасць, а таксама руплівае практыкаванне братэрства. Таму мір з’яўляецца таксама плёнам любові, якая значна пераўзыходзіць тое, што можа даць справядлівасць.
Зямны мір, які ўзнікае з любові да бліжняга, – гэта вобраз і вынік Хрыстовага міру, які паходзіць ад Бога Айца. Сам уцелаўлёны Сын, Князь міру, праз Свой крыж прымірыў усіх людзей з Богам, а вяртаючы ўсім еднасць у адным Народзе і ў адным Целе, забіў нянавісць у Сваім целе і, узвышаны праз уваскрасенне, спаслаў Духа любові ў чалавечыя сэрцы.
Таму да хрысціянаў скіраваны настойлівы заклік, каб «робячы праўду ў любові» (Эф 4, 15), яны ядналіся з сапраўды мірна настроенымі людзьмі, каб у малітвах выпрасіць і аднавіць мір.
Узрушаныя тым жа духам, мы павінны хваліць тых, хто адмаўляецца ад гвалту пры адстойванні сваіх правоў і звяртаецца да такіх сродкаў абароны, якія даступныя нават слабейшым, калі гэта магчыма без парушэння правоў і абавязкаў іншых людзей ці грамадства.
Пастырская канстытуцыя пра Царкву ў сучасным свеце «Gaudium et spes» Другога Ватыканскага Сабору, 78