7. Пра канфідэнцыяльнасць арганізатараў.
Сёмы пункт: пра “таямнічых” арганізатараў. “Наша Ніва” бачыць “інтрыгу” і “піяр-ход” там, дзе проста… бяспека. Так, частка каманды не свеціцца. Ведаеце чаму? Таму што на двары не мірны час, і людзі не хочуць “прысесці” ці атрымаць “прывітанне” ад рэжыму. Гэта не гульня ў шпіёнаў, гэта рэальнасць. Спрабаваць выдаць базавыя меры перасцярогі за “шоў” — гэта альбо наіўнасць, альбо… ну, вы зразумелі.
8. Пра прыніжэнне ролі дэмакратычных сіл.
Пункт восьмы: пра “прыніжэнне ролі дэмакратычных сіл”. “Наша Ніва”, відаць, шчыра лічыць, што за межамі аднаго-дзвух кабінетаў жыцця няма, і ніхто больш не здольны думаць ці нешта рабіць для Беларусі. Гэта, мякка кажучы, дзіўная пазіцыя. Нас аб’ядноўвае не крытыка кагосьці, а жаданне бачыць Беларусь свабоднай. І ў кожнага ў камандзе, уявіце сабе, ёсць свой мозг, свой досвед і, о жах, свае праекты! Мы запрашаем усіх, хто гатовы працаваць, а не сядзець і дзяліць усіх на “правільных” і “няправільных апазіцыянераў”.
9. Пра колькасць удзельнікаў.
Пункт дзевяты: пра “грандыёзны маштаб” у 27 чалавек. “Наша Ніва”, відаць, судзіць пра маштабы па ліку ўдзельнікаў у адным канкрэтным чаціку. Сур’ёзна? У наш час, калі кожны крок пад каўпаком, большая частка сур’ёзнай працы вядзецца не ў публічных чатах, а, мякка кажучы, больш асцярожна. Мы не займаемся надзіманнем шчок і маляваннем “бачнасці бурнай дзейнасці”. Мы проста працуем. Ціха. Эфектыўна. Наколькі гэта магчыма.
10. Абвінавачванні ў “агентах” і “стукачах”.
Пункт дзясяты, “вішанька на торце”: абвінавачванні ў “агентах” і “стукачах”. Так, на жаль, выпадкі выяўлення несумленных персанажаў бываюць. Гэта рэальнасць нашай барацьбы. Але вешаць ярлык “агентаў” на ўвесь Сход з-за адзінкавых выпадкаў — гэта альбо дурасць, альбо свядомая правакацыя. “Нашай Ніве”, перш чым кідацца такімі абвінавачваннямі, варта было б, магчыма, успомніць пра свае “шкілеты ў шафе”. Пра тых “агентах” і “структурах”, якія, магчыма, былі ім добра вядомыя і нават пакрываліся. Гэта так, да слова.
У якасці рэзюмэ:
Артыкул “Нашай Нівы” — гэта не проста “неякасная журналістыка”. Гэта, хутчэй, дапаможнік па тым, як, маючы мінімум фактаў і максімум прадузятасці, паспрабаваць стварыць “сенсацыю” на пустым месцы. Нязграбна, прадказальна і, шчыра кажучы, трохі шкада. Заклікаем усіх нашых чытачоў: фільтруйце інфармацыю. Думайце сваёй галавой. Асабліва калі вам падсоўваюць такія вось “шэдэўры”, скроеныя з домыслаў і крыўдаў. Давярайце справам, а не газетным качкам.