By Belkorpus Хоць Госпад устанавіў знакі свайго прыйсця, аднак на іх падставе нельга выразна акрэсліць нейкага тэрміну. Гэтыя шматлікія знакі прыходзілі і міналі, і больш таго, іх можна дагэтуль заўважыць. Бо апошняе прыйсце Госпада падобнае да першага.
Падобным чынам чакалі Яго праведнікі і прарокі, мяркуючы, што Ён аб’явіцца ў іхнія дні. Так і сёння кожны з вернікаў жадае прыняць Яго ў свой час, паколькі Госпад не зрабіў вядомым дзень свайго прыйсця. А гэта найбольш дзеля таго, каб хто не палічыў, што Ён, у сіле і ўладзе Якога знаходзяцца лікі і часы, падпарадкаваны лёсу і гадзіне. Хіба Ён можа не ведаць пра тое, што сам вызначыў, калі Ён апісаў знакі свайго прыйсця? Госпад прадставіў знакі свайго прыйсця такімі словамі, каб ад гэтага дня і надалей усе пакаленні і вякі лічылі, што Яго прыйсце адбудзецца ў іх час.
Чувайце, бо, калі цела спіць, валадарыць наша прырода і мы дзейнічаем не са сваёй волі, але паводле прыроды. І калі душа апанавана глыбокім сном – маладушнасцю або смуткам, – тады над ёю пануе вораг і робіць праз яе тое, чаго яна не хоча. Над прыродай пануе гвалт, а над душою – вораг.
Таму чуйнасць, якую наказаў захоўваць Госпад, прадпісана абедзвюм часткам чалавека. Цела павінна берагчыся санлівасці, а душа – абыякавасці і баязлівасці, як і кажа Святое Пісанне: «Прачніцеся, справядлівыя» (пар. 1 Кар 15, 34), і: «Я паўстаў і дагэтуль з Табою» (пар. Пс 139 [138], 18), і яшчэ: «Не губляйце адвагі». «Таму, маючы служэнне, не губляем адвагі» (пар. 2 Кар 4, 1).
Св. Ахрэм