By Belkorpus 
СПГ-9. Як Мыш карэгаваў наш сапог (аповед 14)
Абмеркаванне стральбы з Р(ыгорам)
Склаўшы трыногу і манакуляр, я спусціўся па лесвіцы ўслед за Мышом.
Гаспадыня адчыніла нам вонкавыя дзверы і аб нечым папярэдзіла мяне наконт сабак.
– Дзякуй вялікі, – развітаўся я з ею.
– Берегите себя, – пажадала яна.
– І вы… трымайцеся, – адказаў ей я.
Хлопцаў не было на двары. Гаспадар (я толькі зараз убачыў, што ен неяк вельмі ссутулены) правеў мяне і адчыніў калітку.
За вуглом стаяў наш зялены пікап. Я падыйшоў да яго. Хлопцаў там не было. У пустым кузаве стаяла ўпакоўку з шасцью палтарачкамі пітной вады. Прытуліўшы аўтамат да пікапа, я кінуў у яго свой заплечнік і выйшай паглядзець дзе хлопцы.
Мыш, Р(ыгор) і Б(уры) толькі выходзілі з брамы. Аб нечым раіліся.
У выніку Мыш з Б(урым) пайшлі ў процілеглы ад пікапа бок – недзе ў бок будынка з рускімі. А Р(ыгор) падыйшоў да мяне.
Р(ыгор) паліў цыгарку, трымаючы яе ў зубах.
Недзе раскаціста разарваўся снарад. Падобна, што танкавы.
Я дастаў са свайго заплечніка сухпаек і пакарміў мясной кансервай з яго падышоўшага да нас ката.
Недзе недалека ад нас выстраліў украінскі мінамет.
– 50 метраў бліжэй (была карэктыроўка Мыша), а яно яшчэ далей папала. Я не разумею…, – абмяркоўваў я з Р(ыгорам) вынікі стральбы з сапага.
– Ну трэці раз прострел – значит что-то недоработано, – выказаў свае меркаванне Р(ыгор).
– Глядзі, Р(ыгор): 50 метраў дыстанцыі – гэта проста 50 метраў на “барабане” (прыцэла) падкруціў і усе, – тлумачыў я прастату карэктыроўкі па адлегласьці. – Нават калі неправільна выставіўся (выставіў сапог) – па першаму стрэлу можна адкарэгавацца.
– Ты знаешь почему тогда так (получилось)? – запытаўся у мяне Р(ыгор).
– Не, я не ведаю чаму так. Я думаю, што карэктыроўка, мабыць. Хаця Мыш паказваў куды (трапляла)… кааардынаты, адказаў я.
– Либо стрэлы х*евые, – дадаў варыянт Р(ыгор).
Абмеркаванне стральбы з Р(ыгорам)
Склаўшы трыногу і манакуляр, я спусціўся па лесвіцы ўслед за Мышом.
Гаспадыня адчыніла нам вонкавыя дзверы і аб нечым папярэдзіла мяне наконт сабак.
– Дзякуй вялікі, – развітаўся я з ею.
– Берегите себя, – пажадала яна.
– І вы… трымайцеся, – адказаў ей я.
Хлопцаў не было на двары. Гаспадар (я толькі зараз убачыў, што ен неяк вельмі ссутулены) правеў мяне і адчыніў калітку.
За вуглом стаяў наш зялены пікап. Я падыйшоў да яго. Хлопцаў там не было. У пустым кузаве стаяла ўпакоўку з шасцью палтарачкамі пітной вады. Прытуліўшы аўтамат да пікапа, я кінуў у яго свой заплечнік і выйшай паглядзець дзе хлопцы.
Мыш, Р(ыгор) і Б(уры) толькі выходзілі з брамы. Аб нечым раіліся.
У выніку Мыш з Б(урым) пайшлі ў процілеглы ад пікапа бок – недзе ў бок будынка з рускімі. А Р(ыгор) падыйшоў да мяне.
Р(ыгор) паліў цыгарку, трымаючы яе ў зубах.
Недзе раскаціста разарваўся снарад. Падобна, што танкавы.
Я дастаў са свайго заплечніка сухпаек і пакарміў мясной кансервай з яго падышоўшага да нас ката.
Недзе недалека ад нас выстраліў украінскі мінамет.
– 50 метраў бліжэй (была карэктыроўка Мыша), а яно яшчэ далей папала. Я не разумею…, – абмяркоўваў я з Р(ыгорам) вынікі стральбы з сапага.
– Ну трэці раз прострел – значит что-то недоработано, – выказаў свае меркаванне Р(ыгор).
– Глядзі, Р(ыгор): 50 метраў дыстанцыі – гэта проста 50 метраў на “барабане” (прыцэла) падкруціў і усе, – тлумачыў я прастату карэктыроўкі па адлегласьці. – Нават калі неправільна выставіўся (выставіў сапог) – па першаму стрэлу можна адкарэгавацца.
– Ты знаешь почему тогда так (получилось)? – запытаўся у мяне Р(ыгор).
– Не, я не ведаю чаму так. Я думаю, што карэктыроўка, мабыць. Хаця Мыш паказваў куды (трапляла)… кааардынаты, адказаў я.
– Либо стрэлы х*евые, – дадаў варыянт Р(ыгор).