Але Беларусь не стала вольнай ні ў ліпені 1994, ні ў жніўні, ні ў снежні. Проста адна акупацыя змяніла іншую. Беларусь патрапіла ў склад СССР, не як вольная краіна, а як частка імперыі. Якая тут ужо незалежнасць.
А яшчэ ў гэты ж дзень, 3 ліпеня 1660 года, Мінск таксама быў вызвалены. Тады – зусім іншы кантэкст: войскі Вялікага Княства Літоўскага вярнулі горад з-пад маскоўскай акупацыі. Гэта вызваленне ў сапраўдным сэнсе – калі краіна абараняе сваю незалежнасць і вяртае сваю зямлю.
Гэта напамін пра тое, што нашая гісторыя значна глыбейшая. Нашая гісторыя пачалася не ў 1994 ці 1944 годзе, і нават не ў 1918. Беларусы маюць больш за тысячу гадоў уласнай гісторыі – ад полацкіх князёў да Міндоўга, ад Вітаўта да Льва Сапегі, ад крыжа Еўфрасінні Полацкай да кніг Францыска Скарыны.
А незалежнасць – гэта не бонусны выходны ў календары, а штодзённы выбар.
Таму ўжо сёння можна зрабіць маленькі крок:
– размаўляйце па-беларуску,
– падзяліцеся фактам пра сапраўдную гісторыю,
– падтрымлівайце беларускае ў сабе і навокал.
Бо сапраўдная незалежнасць пачынаецца з кожнага з нас.