Сыне мой, не забывай маёй навукі; няхай сэрца тваё беражэ мае наказы, бо яны прынясуць табе шмат дзён і гадоў жыцьця і супакою. Няхай не пакідаюць цябе дабрата і вернасьць, прывяжы іх сабе на шыю, напішы іх на дошцы сэрца твайго. Такім чынам знойдзеш ласку і добразычлівасьць у Божых вачох і людзкіх.
Спадзявайся на Бога ўсім сэрцам тваім, не спадзявайся на ўласны розум. Ва ўсіх сьцежках тваіх думай аб Ім, і Ён зробіць роўнымі сьцежкі твае. Ня думай у сабе, што ты разумны, бойся Госпада і ўхіляйся ад зла, і гэта будзе здароўем для твайго цела і ўмацаваньнем для косьцяў тваіх.
Шануй Госпада ўсёй маёмасьцю тваёю і першапладамі тваіх прыбыткаў, і твае гумны будуць поўныя пшаніцы, а вінатокі перапоўненыя маладым віном.
Не пагарджай дакорам Гасподнім, сыне мой, і не ўхіляйся, калі Ён карае. Бо Госпад карае тых, каго любіць, як бацька любага сына.
Шчасьлівы той, хто знае мудрасьць, і чалавек, які прыдбаў разважнасьць. Бо лепш прыдбаць яе, чым серабро, набытак яе лепшы за золата. Яна даражэйшая за пэрлы, і нішто з таго, што жадаеш, не раўняецца з ёю. Доўгі век у правай руцэ яе, а ў левай – багацьце і слава. Шляхі яе – шляхі радасныя, і ўсе сьцежкі яе мірныя. Яна – дрэва жыцьця для тых, што яе трымаюцца: шчасьлівы той, хто за яе ўхапіўся. (3:1–18)