Чытаньне з кнігі Прыповесьцяў на Вячэрні ў Вялікі пост

Браты ў няшчасьці карысныя будуць: дзеля гэтага яны і родзяцца.
Неразумны той, хто абавязваецца, хто дае паруку за бліжняга.
Хто любіць сваркі, любіць грэх; нахабны шукае загубы.
Сэрца крывадушнае не зазнае шчасьця; язык хлусьлівы трапляе ў бяду.
Хто родзіць дурня, клопаты сабе родзіць; бацька дурня радасьці ня знае.
Вясёлае сэрца – найлепшыя лекі; прыгноблены сушыць косьці свае.
Нягоднік выцягвае гасьцінец з-за пазухі, каб скрывіць сьцежкі праведных.
Мудрасьць разумнага перад вачыма яго; вочы дурня на канцы зямлі.
Дурны сын – клопат для бацькі і горыч для маці сваёй.
Нядобра караць справядлівага і біць высакароднага за праведнасьць яго.
Дурань, калі маўчыць, здаецца мудрым і разважлівым, калі вусны зачыніць.
Той, хто адмяжоўваецца ад прыяцеляў, ідзе за ўласнай воляй: кожная рада, усё разумнае злуе яго.
Дурань ня любіць застанаўляцца, ён толькі адчыняе сэрца сваё.
З праступкам ідзе пагарда, а з ганьбаю сорам.
Вада глыбокая – словы вуснаў людзкіх; струмень разьліўны – мудрасьці крыніца.
Нядобра падтрымліваць вінаватага, а на судзе крыўдзіць справядлівага. (17:17-18:5)