Яна дзева, бо нарадзілася ад несмяротнага Божага Слова (які ў сваім целе спазнаў смерць таксама і дзеля мяне), ад непадзельнага з Богам Сына, як кажа Ян Евангеліст: «Тым, хто прыняў Яго, дало ўладу стаць Божымі дзецьмі» (Ян 1, 12).
Кажучы словамі св. Паўла, св. Агату, якая запрасіла нас на пабожную гасціну, можна параўнаць з дзевай, заручанай з адзіным мужам Хрыстом.
Яна дзева, якая аздобіла свае вусны чырванню крыві Божага Ягняці і напоўніла свой дух святлом Яго пазнання, разважаючы пра смерць свайго ўмілаванага Абранніка. Шата сведчання святой носіць не толькі непазбыўныя сляды Хрыстовай крыві, набытыя яшчэ раней, але і адорвае будучыя пакаленні красамоўнасцю дзявоцтва, даючы ім невычарпальную крыніцу павучэнняў.
Яна сапраўды добрая, бо з’яўлялася часткаю Бога, была дадзеная свайму Абранніку Богам, крыніцай усякага дабра. Была дадзеная і нам, каб мы ўдзельнічалі ў тым дабры, якое сімвалізуе яе ўласнае імя.
Ці можа быць большае дабрадзейства, чым Найвышэйшае Дабро? І ці можна знайсці нешта больш годнае пахвалы, як не Агату?
Дабрыня Агаты адпавядае яе імені і самой рэчаіснасці, бо яна носіць гэта імя, якое свечыць пра яе цудоўныя справы. Агата нават сваім імем заклікае нас ахвотна звяртацца да яе. Сваім прыкладам вучыць усіх людзей, каб, не марудзячы, спяшаліся разам з ёй да сапраўднага дабра, якім ёсць толькі Бог.
Св. Мятод Сіцылійскі