У беларускіх вёсках 1920-х гадоў, нават сярод атэістычнага савецкага ладу, у мове людзей гучалі словы пра Бога. Менавіта такія жывыя водгаласы веры знаходзім у прозе Адама Бабарэкі. Ён перадае традыцыйныя выразы — “дзякаваць Богу”, “не гняві Бога”, “як за пазухай Бога” — у вуснах герояў, чые гісторыі поўныя клопатаў, гумару і болю.
У новым выпуску перадачы “Хрысціянства і літаратура” айцец Андрэй Крот распавядзе, як гэтыя словы ўплятаюцца ў лёсы вясковых людзей: ад беднага, але жыццярадаснага гаспадара да маці, што бачыць у сваіх няшчасцях Божае пакаранне.
Мы таксама пазнаёмімся з тым, як Бабарэка выкарыстоўвае рэлігійную лексіку ў нечаканым значэнні — каб апісаць злосць жаўнераў ці працэс змены імёнаў у часы барацьбы. Запрашаем паслухаць і адкрыць новыя грані беларускай літаратуры.