By Belkorpus Гэтыя сем блаславёных святамучанікаў:
Васіле Афтэніе (Vasile Aftenie)
Валерыу Траян Фрэнціў (Valeriu Traian Frențiu)
Яан Сучу (Ioan Suciu)
Тыт Лівіу Кінезу (Tit Liviu Chinezu)
Яан Бэлан (Ioan Bălan)
Александру Русу (Alexandru Rusu)
Юліу Хосу (Iuliu Hossu)
Усе яны былі біскупамі Румынскай Грэка-Каталіцкай Царквы. Пасля ўсталявання камуністычнага рэжыму ў Румыніі ў 1948 г. Грэка-Каталіцкая Царква была забаронена, а яе маёмасць канфіскавана. Ад біскупаў, святароў і вернікаў патрабавалі перайсці ў Румынскую Праваслаўную Царкву, якая была падкантрольная рэжыму.
Сямёра біскупаў адмовіліся адрачыся ад сваёй веры і еднасці са Святым Пасадам. За гэта яны былі арыштаваныя, прайшлі праз жорсткія катаванні, зняволенне ў турмах і лагерах. Гадамі іх трымалі ў нечалавечых умовах, дзе яны памерлі ад голаду, хвароб і здзекаў паміж 1950 і 1970 гадамі. Іх целы былі пахаваныя ў невядомых месцах.
Падчас цырымоніі беатыфікацыі ў горадзе Блаж, які з’яўляецца важным духоўным цэнтрам для румынскіх грэка-католікаў, Папа Францішак адзначыў, што гэтыя біскупы “з вялікай мужнасцю і ўнутранай сілай прынялі суровае зняволенне і рознага роду здзекі, каб не адмаўляцца ад вернасці сваёй любімай Царкве”. Яны сталі сімвалам стойкасці ў веры перад абліччам таталітарнага рэжыму, які імкнуўся знішчыць свабоду сумлення і рэлігіі.
Блаславёны Юліу Хосу быў нават прызначаны кардыналам “in pectore” (у сэрцы, таемна) Папам Паўлам VI у 1969 г., але пра гэта стала вядома толькі пасля яго смерці.
Памяць пра гэтых семярых святамучанікаў з’яўляецца напамінам пра жорсткія пераследы, якія зазнала Каталіцкая Царква ва Усходняй Еўропе ў XX ст., а таксама сведчаннем непахіснай веры і адданасці Хрысту аж да смерці.