24 ліпеня – памяць св. Шáрбеля, Ліванскага цудатворцы, якога называюць другім Антонам Вялікім, Кедра…
Ліванскіх хрысціянаў усходняга абраду, да якіх належаў св. Шарбель, называюць маранітамі. Іх назва паходзіць ад імя св. Марона, які жыў у V ст. Мараніты – адзіная ўсходняя хрысціянская царкоўная супольнасць, якая заўсёды знаходзілася ў еднасці з Рымскім Апостальскім Пасадам.
Нарадзіўся Юсэф Маклуф у беднай шматдзетнай вясковай сям’і на поўначы Лівана 8 траўня 1828 г. З дзіцячых гадоў адчуваў цягу да манаскага жыцьця. У веку 23 гадоў ён пакінуў мітусню гэтага свету і прысвяціў сябе жыццю ў малітве, посце і няспанні, цалкам наследуючы дух і жыццё старажытных пустэльнікаў — Антона Вялікага, Макара Егіпецкага, Бенядыкта Нурсійскага і іншых праслаўленых святых, правёўшы ў гэтай аскезе 47 гадоў (23 з іх – у пустэльніцтве, у скіце святых Пятра і Паўла), г.зн. усю рэшту свайго жыцця.
Манаскае імя Шарбель было дадзена Юсэфу Маклуфу ў гонар Эдэскага мучаніка, які памёр у пачатку II ст. У манастыры Шарбель адразу стаў весці суровы, аскетычны лад жыцця. 23 ліпеня 1859 г. ён быў высвечаны на святара і павінен быў апекавацца вернікамі найбліжэйшых сёлаў. Разам з пастырскай працай ён займаўся і фізічнай працай на манастырскіх палях.
Палюбіўшы Хрыста і беднасць дзеля Яго, св. Шарбель атрымаў ад Бога ласку цудатварэнняў – дапамогі людзям у самых цяжкіх, безвыходных сітуацыях. Менавіта гэты дар і праславіў яго на ўвесь свет, хоць свой манаскі подзвіг ён здзяйсняў у невялікім манастыры св. Марона ў горным Ліване, у невялікім мястэчку Аная.
На знак пакаяння ён насіў вярыгі і валасяніцу, выконваў строгі пост і маліўся па начах. Шарбель памёр напярэдадні Раства 1898 г., пасля васьмідзённых пакутаў, якія пераносіў з найвялікшым цярпеннем і з нястомнай малітвай на вуснах. Ён быў пахаваны ў дзень Раства Хрыстова.
З 1926 г. манахі-мараніты з дазволу Апостальскай Сталіцы пачалі афіцыйна збіраць звесткі пра святасць жыцця Шарбеля і цуды, здзейсненыя па яго малітвах, для яго кананізацыі. У чэрвені 1956 г. на падставе сабраных і дасланых у Рым дакументаў было афіцыйна пацверджана, што жыццё Шарбеля Маклуфа было сапраўдным подзьвігам і адрознівалася хрысціянскімі дабрадзейнасцямі. Затым былі разгледжаныя і цуды, здзейсненыя па хадайніцтве Слугі Божага Шарбеля. 5 снежня 1965 г. у базыліцы св. Пятра айцец Шарбель быў прылічаны да ліку блаславёных.
9 кастрычніка 1977 г. Папа Рымскі Павел VI залічыў ліванскага манаха Шарбеля Маклуфа да святых. Магіла св. Шарбеля – адно з самых наведвальных месцаў паломніцтва на Блізкім Усходзе. 28 жніўня 2017 г. у ліванскі горад Фарая была прывезена манументальная 23-метровая статуя св. Шарбеля. Яна была ўстаноўлена на вяршыні ўзгорка непадалёк ад высокага жалезнага крыжа, узведзенага ў 1951 г. Ікона св. Шарбеля сёння ёсць у некаторых каталіцкіх храмах Беларусі. У беларускай грэка-каталіцкай царкве ў Антвэрпэне (Бельгія) св. Шарбель ушанаваны іконай у іканастасе, перад якой ко