Праслаўляю Ісуса Хрыста, Бога, Які надзяліў вас такой вялікай мудрасцю. Бо ўбачыў я, што вы сталі дасканалымі ў непарушнай веры, нібы прыбітыя душой і целам да крыжа Госпада Ісуса Хрыста, умацаваныя ў любові праз Хрыстовую кроў, поўныя моцнай веры ў нашага Госпада, Які «целам паходзіў з роду Давіда» (Рым 1, 3), і Божага Сына паводле ўпадабання і моцы Божай, сапраўды народжанага з Дзевы, ахрышчанага Янам Хрысціцелем, каб «выканаць усё, што справядліва» (Мц 3, 15); сапраўды ўкрыжаванага за нас пры Понціі Пілаце і тэтрарху Ірадзе (мы ж з’яўляемся плёнам гэтай блаславёнай Яго мукі), каб праз Сваё ўваскрасенне несці сцяг дзеля Сваіх святых і верных, ці то з юдэяў, ці то з язычнікаў, у адным целе Сваёй Царквы.

Усё ж гэта Ён выцерпеў для нас, каб мы атрымалі збаўленне. Ён сапраўды цярпеў, каб сапраўды ўваскрэснуць.

Я ж ведаю, што пасля свайго ўваскрасення Ён застаўся ў целе, і моцна веру, што ў гэтым целе застаецца аж дагэтуль. Калі ж з’явіўся Пятру і яго супольнікам, сказаў: «Падыдзіце, дакраніцеся і ўбачце, што Я маю цела» (пар. Лк 24, 39). І яны тут жа дакрануліся да Яго, і паверылі ў рэальнасць Яго цела і духа. Таму адгэтуль не зважалі ўжо на смерць і атрымалі над ёй перамогу. Пасля ўваскрасення Ён еў з імі і піў як чалавек, хоць духам быў з’яднаны з Айцом.

Св. Ігнат Баганосец