By Belkorpus Да апошняга часу гэта была краіна з адным з самых прывабных палітычных уладкаваньняў у сьвеце. На жаль, расейскае ўварваньне ва Ўкраіну адбілася на гэтым моманце крытычна. Пасьля выгнаньня курдскіх апазыцыянэраў Швецыя ніколі ня будзе той, якой яе памяталі, і вынік ад пачатку гэтай вайны яшчэ горшы, чым ад заканчэньня Паўночнай.
Але тое, што дзяржава здрадзіла прынцыпам справядлівасьці, пакуль праходзіць міма беларусаў. І хочацца верыць, што хаця б іх не закране. Хочацца спадзявацца, што й самі мясцовыя жыхары разумеюць, якую цану заплацілі за сваю бясьпеку.
Калі гэтая падзея дадае нашым у краіне лішняга смутку, то невядома, чым тут дапамагчы. Магчыма будзе лягчэй ад усьведамленьня, што на чужыне мы толькі ў гасьцях і ня можам уплываць на некаторыя працэсы.
А яшчэ ёсьць адзін сродак, як не адчуваць сябе дрэнна ў абставінах накшталт дадзеных. Бачачы несправядлівасьць, што не залежыць ад нашай волі, мы можам дзейнічаць у адваротным напрамку й канцэнтравацца на асабістым няўдзеле.
То бок, гэта новая падстава працягваць рабіць тое, што мы й так робім. І тут, адносна нашай справы, адным няма чаму вучыць другіх. Але, калі справа ў нас аднолькавая, то й цяжкасьці будуць падобнымі. А наконт гэтага ёсьць некалькі слоў.
Беларусам, якія апынуліся так далёка, можа падавацца, бы звыклыя метады барацьбы ня дзейнічаюць, а саміх іх асабліва ніхто не заўважае. І калі гэта так, то ў вас ёсьць наш голас з самага беларускага пекла. Нам тут часам тое ж самае здаецца адносна нас саміх. Але мы заўважаем вашыя акцыі з пікетамі, і яно нас падтрымлівае й натхняе, таму мы й вылазім упэўніць вас у гэтым.
Што ж датычыцца канкрэтных метадаў, то за гэтым сапраўды трэба сачыць. Наіўна лічыць, бы пікет у якой Сігтуне зваліць наш рэжым, але за карціннай са сьцягамі застаецца час, які нашы лепшыя людзі ў выгнаньні праводзяць разам у абсалютнай цішыні. А гэта добрая магчымасьць сумесна параіцца, падтрымаць тых, каму цяжэй, і знайсьці новыя спосабы паўплываць на сітуацыю.
Спосабы розьняцца ад краіны да краіны, ад культуры да культуры, а на нас застаецца тое, каб зрушваць шаблоны, што абмяжоўваюць думку. Таму важна верыць у сябе й працягваць дзейнічаць. Напрыклад, прыкласьці намаганьні ў аб’ядноўваньні нашых ініцыятываў за мяжой. Або задзейнічаць мясцовых праваабаронцаў, якія могуць падказаць нешта, што не ляжыць на паверхні.
Дарэчы, усім, хто дапамагае вашай справе на месцы, перадавайце нашу вялікую шчырую падзяку! Абдымаем вас усіх, і сваіх, і шведаў, і астатніх!
І хай атрымаецца трохі дзіўнае спалучэньне, але ўсё ж па традыцыі трэба сказаць:
För Sverige – i tiden! Жыве Беларусь!