Антыбеларускі акупацыйны рэжым сёння катуе, забівае ў турмах і калоніях лепшых прадстаўнікоў нашай Бацькаўшчыны, намагаецца знішчыць усю беларускую эліту. Але як і 200 гадоў таму сёння актуальныя словы беларускага песьняра Яна Чачота (1821):
Не трэба журыцца, о краю мой любы,
Што аддалі цябе дзеці на згубу.
Не трэба журыцца, што вораг як хоча
Прах продкаў славутых тваіх сёння топча,
А мы, іх забыўшы, ўсё болей і болей
Звыкаемся, сытыя, з нашай няволяй.
Не трэба тужыць… Новай славы праменне
Асвеціць яшчэ нашых прадзедаў цені –
Хай знаюць, што й сёння іх родныя нівы,
Дзе колісь паказвалі мужнасці дзівы,
Усё ж нараджаюць сыноў яшчэ годных…
Да дзеяў рыхтуемся высакародных
Мы сёння, дух будзячы ўсюды ў краіне –
Хоць цемра навокал, усё ж ён не згіне.
У цемры той бразгае ворага зброя,
Што дол акрапляе нявіннай крывёю.
Забойцы гвалтоўнай рукою крывавай
Тут пішуць сваё неаспрэчнае права,
У помач узяўшы людскую сляпоту,
Усе забабоны, старую цямноту.
Яны яшчэ больш цемру тут зацямняюць
Ды страхамі, жахамі ўсю запаўняюць.
Мы, моладзь, паходні асветы пагаслай
Наноў распаліўшы – гарыце ж найясна! –
Куткі ўсе і лёхі, дзе енкі глухія,
Асвецім, адкрыўшы пакуты людскія.
Сарвём усе маскі і сонца праменнем
Разгонім мы ноч пад нябесным скляпеннем,
Пакажам двурушніцтва страшныя здані,
Якім верыць люд усё не перастане,
Напужаны імі, абняты трывогай!
Ды знікнуць яны, як не стане ні ў кога
Тых прымхаў, развеюцца ў свеце, растануць –
Пужаць імі хіба дзяцей толькі стануць.
О брацці! Нам прышласць шчаслівая ззяе!
Бярэм прыклад з лепшых беларусаў, гераічных Каліноўцаў:
«Мы вызваляем Беларусь праз вызваленне Украіны!»
Разам да перамогі!
Жыве вольная Беларусь!
Слава Ўкраіне!
Ізраіль пераможа!