“Маладзечна — гэта гістарычная Віленшчына. Народ такі. Хоць было шмат прыезджых, якія працавалі на с…

“Маладзечна — гэта гістарычная Віленшчына. Народ такі. Хоць было шмат прыезджых, якія працавалі на саюзных заводах. Але яшчэ тады было заўважна, што прыезджыя расейцы ды ўкраінцы асімілёўваліся. Няхай не моўна, але ментальна. Сярод прыезджых пасля былі людзі, якія балатаваліся ў дэпутаты, падтрымлівалі нацыянальныя ініцыятывы. Заходнебеларуская традыцыя захоўвалася, спрыяла. Шмат нацыянальнай інтэлігенцыі…”

“Усе знакавыя вялікія вуліцы, якія раней мелі камуністычныя назвы. Праспект Леніна — Вялікі Гасцінец, 60 год Кастрычніка — праспект Скарыны, Савецкая — Віленская. Плошча Леніна сталася Цэнтральнай плошчай: камісія так і не прыйшла да кансенсусу, атрымаўся нейтральны варыянт. Плошчу Свабоды перайменавалі ў Старое Места”

“На момант прыходу Лукашэнкі ў палове нашых школаў выкладанне ўжо вялося ці пачынала весціся па-беларуску. Натуральна, гэта было скасавана. Найдаўжэй пратрымалася беларуская гімназія, але ўрэшце і яна стала расейскамоўнай”

На пачатку 1990-х Маладзечна вылучалася сярод раённых гарадоў сваім прабеларускім курсам. Супалі некалькі фактараў: дэмакратыя, беларускі актыў ды — прабеларускія чыноўнікі. Як гэта было? Чым скончылася?

Будзьма паразмаўляла з Алесем Капуцкім, які далучыўся да беларускага руху ў 1980-х. Стаў старшынём арганізацыі «Крывіч». Закладаў у горадзе першасную арганізацыю БНФ з ячэйкамі на прадпрыемствах: на мяжы 1980-х — 1990-х тут ужо ладзілі першыя мітынгі. Удзельнічаў у стварэнні маладзечанскіх філіяў ТБМ ды скаўцкай арганізацыі.

https://budzma.org/news/maladzechanski-fenomen.html