By Belkorpus Згадаем таксама іншую прыпавесць пра вандроўніка, які патрапіў у рукі злачынцаў, быў дашчэнту абрабаваны, паранены і кінуты напаўжывы. Добры самаранін намасціў яго алеем і віном і, пасадзіўшы на сваю жывёлу, адвёз яго ў карчму, і забяспечыў яму неабходную апеку, паабяцаўшы пры вяртанні пакрыць дадатковыя выдаткі.
Таму і найлепшы айцец схіляецца над марнатраўным сынам. Ён абдымае таго, хто ў пакаянні вяртаецца да яго, і зноў упрыгожвае яго айцоўскай славай, не згадваючы ніякіх ранейшых учынкаў і правінаў.
З гэтай жа прычыны Добры Пастыр знаходзіць авечку, якая адбілася ад Божага статку і блукала па гарах і ўзгорках. Ён не падганяе яе і не пагражае, але, не шкадуючы высілку, не проста заводзіць яе ў аўчарню, але бярэ на рукі і міласціва вяртае яе да рэшты статку.
Таму Хрыстос усклікаў: «Прыйдзіце да Мяне, усе спрацаваныя і абцяжараныя, і Я супакою вас» (Мц 11, 28). І далей: «Вазьміце ярмо Маё на сябе» (Мц 11, 29), – называючы ярмом Свае запаведзі ці жыццё, натхнёнае евангельскімі прынцыпамі. А цяжар пакаяння, які можа здавацца цяжкім, называе лёгкiм: «Бо ярмо Маё прыемнае, і цяжар Мой лёгкі» (Мц 11, 30).
Павучаючы наконт Божай справядлівасці і дабрыні, згадвае, кажучы: «Будзьце святымі, будзьце дасканалымі, будзьце міласэрнымі, як міласэрны Айцец ваш Нябесны» (пар. Лк 6, 37). І далей: «Прабачайце, і прабачаць вам» (Лк 6, 37), – і нарэшце: «Усё, што хочаце, каб рабілі вам людзі, і вы ім рабіце» (Мц 7, 12).
Св. Максім Вызнаўца