By Belkorpus 1. Беларусь для Расеі, якая як дзяржава існуе за кошт агрэсіўнай вайны, разглядаецца найперш як стратэгічны плацдарм, як выгадная тэрыторыя, захапіўшы якую, можна пагражаць Польшчы, Латвіі, Летуве, Украіне і ўсёй Эўропе.
2. Перад нападам на Украіну ў 2022 годзе расейцы, фактычна, акупавалі Беларусь шляхам гібрыднай вайны, выкарыстаўшы разгром беларускіх пратэстаў супраць рэжыму Лукашэнкі ў 2020 годзе і дамову аб вайсковых вучэньнях.
3. Напад на Украіну 24 лютага 2022 г. стаў магчымы толькі пасьля расейскага вайсковага заходу на тэрыторыю Беларусі і пасьля поўнага палітычнага падпарадкаваньня Лукашэнкі, які здрадзіў народу, стаў маскоўскім згоднікам, марыянэткай і пасобнікам агрэсіі.
4. На працягу трох гадоў вайны, нягледзячы на ціск з боку Крамля, так і ня быў адкрыты паўночны фронт Украіны, і Беларусь не ўцягнулі ў вайну. Дзейнікі: — антываенная пазыцыя беларускага народа і арміі. Практычна, усё беларускае грамадзтва катэгарычна настроена супраць удзелу Беларусі ў любой расейскай вайне супраць суседзяў Беларусі.
5. Пазыцыю беларускага грамадзтва адлюстроўвае таксама армія, якая складаецца, у асноўным, з вайсковага тэрміновага прызыву. Існуюць два меркаваньні сярод сярэдняга і ніжняга кадравага складу: — калі пагоняць у наступ, то трэба перайсьці на бок украінцаў і здацца. (Існуюць міжнародныя законы, якія ахоўваюць правы такіх людзей.) І другая пазыцыя (схаваная) — выступіць супраць рэжыму Лукашэнкі.
6. Становішча ў арміі і антываенная пазыцыя беларускага народа вядомыя Лукашэнку, прымушаюць яго супраціўляцца ціску Масквы і не ўступаць у вайну, бо яму зразумела, што грамадзтва можа рэзка і масава адрэагаваць на пачатак вайны, ўспыхнуць дэманстрацыі і пратэсты з ужываньнем сілы. У выніку сатрап рызыкуе страціць уладу.
Страх перад народам і небясьпека страціць уладу трымае Лукашэнку ў напружаньні і засьцерагае яго ад рашэньня пачаць вайну супраць Украіны на баку Расеі.
7. Беларускі народ, усё грамадзтва ў сваёй антываеннай пазыцыі аб’ектыўна ёсьць натуральным саюзьнікам Украіны. Але найлепш тое разумеюць якраз маскоўскія спэцслужбы, выведка і прапагандысты. Уся шматлікая расейская агентура ва Украіне накіравана на ахайваньне беларусаў быццам бы ад імя украінцаў. Задача выклікаць рэакцыю нянавісьці ў адказ. Антыбеларуская агентурная прапаганда ідзе валам. Але, на шчасьце, заўважных вынікаў не дае. Беларусы не паддаюцца. (Тут мушу дадаць, што маскоўцы, у прынцыпе, не разумеюць эўрапейцаў-беларусаў, апрыёры раўняючы іх па сабе.)
8. Шкодную ролю, на жаль, тут адыгрываюць палітыкі Эўразьвязу, у пэўных аспэктах салідарызуючыся з маскоўскай антыбеларускай прапагандай праз Украіну, абклаўшы беларускі народ агульнымі эканамічнымі санкцыямі у тым ліку на тавары першай неабходнасьці і народнага спажываньня, а ўскосна, — на магчымасьць працаваць, гандляваць, адчыняць фірмы і г. д.
9. Практычную салідарнацьць з украінцамі праявілі патрыятычныя беларусы ў 2022 годзе сваімі партызанскімі дыверсіямі на чыгунцы, калі маскаль гнаў цягнікі са зброяй і дапамогай на Кіеў. Таксама, нягледзячы на перашкоды, шмат беларускіх дабраахвотнікаў змагаецца з расейскімі агрэсарамі ў розных вайсковых аддзелах ва Украіне, пачынаючы з 2014 года. Найбольш вядомае злучэньне – гэта Полк імя Кастуся Каліноўскага.
Ваярам ва Украіне дапамагаюць беларускія валанцёры з Пальшчы (НВР «Вольная Беларусь»), Канады, Бельгіі, Нямеччыны, Нідэрляндаў, ЗША і інш.
10. Як Украіна, так і Беларусь у значнай ступені робяцца ахвярамі левай глабалісцкай палітыкі эканамічных і сацыяльных інтарэсаў дзяржаўных саюзаў і вялікіх краін.
4 красавіка 2025 г.
Зянон ПАЗЬНЯК