Чытаньне з кнігі Прыповесьцяў на Вячэрні ў Вялікі пост
Сыне, ці ж мудрасьць ня кліча, ці ж розум не ўзьнімае голас свой? Яна стаіць на высокім месцы, пры дарозе, на ростанях; яна кліча ля варот пры ўваходзе да гораду, ля дзьвярэй: “Вас, людзі, клічу я, да сыноў людзкіх (зьвернуты) голас мой! Навучыцеся, неразумныя, разважнасьці, а дурні – розуму. Слухайце, бо я буду гаварыць аб важных рэчах; бо словы вуснаў маіх – праўда; мой язык будзе абвяшчаць праўду, а нязбожнасьць – агіда для вуснаў маіх. Усе словы вуснаў маіх справядлівыя; няма ў іх крывадушнасьці і хітрасьці; усе яны ясныя для разумнага, і справядлівыя для тых, што здабываюць веду. Прыміце навуку маю, а ня срэбра; веда лепшая за выбранае золата; бо мудрасьць лепшая за самацьветы, і нічога з таго, што жадаеце, не раўняецца з ёю. Я – мудрасьць, маю ў сабе розум і разважнасьць, страх Гасподні, нянавісьць няправеднасьці; гордасьць і высакамернасьць, шлях злы і крывадушныя вусны я ненавіджу. У мяне добрая рада і праўда; я – розум; у мяне сіла. Мною ўладары пануюць, і законы праведныя ўстанаўляюць князі. Мною кіруюцца начальнікі, і вяльможы, і судзьдзі ўсе на зямлі. Я люблю тых, што любяць мяне; тыя, што мяне шукаюць, знойдуць; у мяне багацьці і слава, незьнішчальныя скарбы і праўда. Мае плады лепшыя за золата, золата самае чыстае; і карысьці ад мяне больш, як ад найчысьцейшага срэбра. Я хаджу па шляху праўды, па сьцежцы справядлівасьці, каб прыяцеляў маіх надзяліць багацьцем і напоўніць скарбніцы іх.” (8:1–21)
Сыне, ці ж мудрасьць ня кліча, ці ж розум не ўзьнімае голас свой? Яна стаіць на высокім месцы, пры дарозе, на ростанях; яна кліча ля варот пры ўваходзе да гораду, ля дзьвярэй: “Вас, людзі, клічу я, да сыноў людзкіх (зьвернуты) голас мой! Навучыцеся, неразумныя, разважнасьці, а дурні – розуму. Слухайце, бо я буду гаварыць аб важных рэчах; бо словы вуснаў маіх – праўда; мой язык будзе абвяшчаць праўду, а нязбожнасьць – агіда для вуснаў маіх. Усе словы вуснаў маіх справядлівыя; няма ў іх крывадушнасьці і хітрасьці; усе яны ясныя для разумнага, і справядлівыя для тых, што здабываюць веду. Прыміце навуку маю, а ня срэбра; веда лепшая за выбранае золата; бо мудрасьць лепшая за самацьветы, і нічога з таго, што жадаеце, не раўняецца з ёю. Я – мудрасьць, маю ў сабе розум і разважнасьць, страх Гасподні, нянавісьць няправеднасьці; гордасьць і высакамернасьць, шлях злы і крывадушныя вусны я ненавіджу. У мяне добрая рада і праўда; я – розум; у мяне сіла. Мною ўладары пануюць, і законы праведныя ўстанаўляюць князі. Мною кіруюцца начальнікі, і вяльможы, і судзьдзі ўсе на зямлі. Я люблю тых, што любяць мяне; тыя, што мяне шукаюць, знойдуць; у мяне багацьці і слава, незьнішчальныя скарбы і праўда. Мае плады лепшыя за золата, золата самае чыстае; і карысьці ад мяне больш, як ад найчысьцейшага срэбра. Я хаджу па шляху праўды, па сьцежцы справядлівасьці, каб прыяцеляў маіх надзяліць багацьцем і напоўніць скарбніцы іх.” (8:1–21)