Сыне, паслухай мяне, шчасьлівыя тыя, што захоўваюць мае шляхі. Паслухайце маёй навукі і будзьце мудрымі, і не адкідайце яе. Шчасьлівы той, хто слухае мяне, хто чакае кожны дзень ля варот маіх, стаіць ля парогу дзьвярэй маіх. Бо той, хто знайшоў мяне, знайшоў жыцьцё і атрымаў ласку ў Бога; а той, хто грашыць супраць мяне, шкодзіць душы сваёй: усе, што ненавідзяць мяне, любяць сьмерць.
Мудрасьць збудавала сабе дом і вычасала сем стаўпоў да яго. Забіла свае ахвяры, зьмяшала віно сваё і прыгатавала стол. Паслала слуг сваіх клікаць моцным голасам на пачастунак, кажучы: “Хто прастадушны, хай прыходзіць да мяне”. А тым, што жадалі мудрасьці, казала: “Хадзіце, ешце мой хлеб, піце віно, якое я зьмяшала; пакіньце дурасьць – і будзеце жыць; хадзіце шляхамі разважнасьці”.
Хто жадае навучаць насьмешніка, накліча на галаву сваю няславу; а хто дакарае грэшніка, сам сабе шкодзіць. Не дакарай насьмешніка, бо ён цябе ўзьненавідзіць. Папраў мудрага і ён цябе любіць будзе. Дай мудраму раду і ён стане мудрэйшым. Навучы праведніка, і ён пабольшыць веды свае.
Пачатак мудрасьці – страх Гасподні, і спазнаваньне Сьвятога – розум. Дзякуючы мне дні твае прадоўжацца, і памножыцца лік гадоў тваіх. (8:32–9:11)