By Belkorpus Тое самае з усёй сур’ёзнасцю яшчэ мацней паўтарыў Хрыстос у сваіх наказах: «І калі стаіце на малітве, − кажа, − даруйце, калі што маеце супраць каго-небудзь, каб і Айцец ваш, Які ў нябёсах, дараваў вам правіны вашыя» (Мк 11, 25). У дзень суда не знойдзеш ніякага апраўдання, бо будзеш асуджаны сваім уласным судом і ў сабе спазнаеш тое, што ўчыніў іншаму.
Бог пастанавіў, каб у Яго доме жылі годныя людзі, поўныя спакою і аднадушнасці. Хоча, каб мы засталіся такімі, якімі Ён учыніў нас праз паўторнае нараджэнне, каб як дзеці Божыя мы трывалі ў Божым міры, каб маючы адзін дух, мелі таксама аднолькавыя думкі і пачуцці. Менавіта таму Бог не прымае ахвяры чалавека, які жыве ў нязгодзе. Такому раіць адысці ад алтара і паяднацца спачатку са сваім братам, каб малітвы, якія ўзносяцца ў міры, былі прынятыя Богам. Найбольшай ахвярай для Бога з’яўляецца наш мір, братэрская згода, народ, з’яднаны еднасцю Айца, Сына і Духа Святога.
Той, хто жыве ў нязгодзе і непрыязнасці, хто не захоўвае міру з братамі, калі нават − паводле словаў Апостала і Святога Пісання − быў выдадзены на смерць, бо насіў імя хрысціяніна, не можа пазбегнуць абвінавачвання ў братняй нязгодзе. Бо напісана: «Кожны, хто ненавідзіць брата свайго, той чалавеказабойца» (1 Ян 3, 15). Забойца ж не можа ўвайсці ў Божае Валадарства і жыць з Богам. Не можа разам з Хрыстом быць той, хто хацеў наследаваць Юду, а не Хрыста.
Св. Кіпрыян Карфагенскі