Кажуць, мова мая аджывае Век свой ціхі: ёй знікнуць пара. Для мяне яна вечна жывая, Як раса, як сляза, як зара. Гэта ластавак шчабятанне, Звон світальных палескіх крыніц, Сінь чабору, і барвы зарніц, І буслінае клекатанне…
Пімен Панчанка, урывак з верша «Родная мова» (1964)
