By Belkorpus Частка 1
Сцямнела. Разгарнуў карэмат. Пад голаву паклаў свой заплечнік і накрыўся спальнікам.
Адразу не хаваў у спальнік ногі, абутыя ў бацінкі – не хацелася вымазваць спальнік. Хаця гразі асоба і не было ўжо – яна падмерзла.
Але холад узяў сваё.
Залез у спальнік. Але нацягнуць яго атрымалася толькі па пояс – далей замінала апцечка з цеплавізарам на РПС-цы, ды бронекамізэлька.
Рукі ў зімовым пальчатках мерзлі. Выратоўвала толькі калі падносіў іх да цела (да ног, альбо пад бронекамізэльку).
Дзве тэрмамайкі, вайсковы кіцель, фліска, цёплая вайсковая куртка і зверху ўсяго гэтага бронекамізэлька не ўратоўвалі ад холаду.
Часам, калі левая рука нейкі час датыкалася прамерзлай сценкі акопа, то я адчуваў гэты холад так, быццам і не было паміж рукой і зямлёй 5 слаеў адзення.
Спробы трымаць руку далей былі не заўсёды ўдалыя, бо шырыня акопа гэтага не дазваляла.
Халадней за цела было ў ногі. Яны мерзлі ў спальніку. Не выратоўвалі нават тэрмаштаны, апранутыя пад вайсковыя.
Але горш за ўсё было ступням.
Днём было камфортна.
Але ад начнога холаду не ўратоўвалі нават цёплыя наскі, бацінкі і спальнік!
Я пашкадаваў, што не ўзяў з сабой верхнюю куртку, другія тэрмаштаны і больш аб’ёмны, але і больш цёплы спальнік – палічыў свой, разлічаны на 0°С, дастатковым
Сон не ішоў – ледзяныя ногі лепшы сродак ад сну)
Я спрабаваў шавяліць пальцамі і ў нейкі адрэзак ночы, мне падалося, што яны трохі сагрэліся ад гэтага і я заснуў. Здаецца мо на 2 гадзіны. Але гэта суб’ектыўна.
Прачнуўся ад таго, што мяне проста трэсла ад холаду.
Правёў маніпуляцыю са спальнікам і нейкім чынам здолеў нацягнуць яго зверху на твар так, каб мае ж дыханне дадаткова сагравала мяне.
Але больш заснуць не давялося да самога світанку. Быў толькі часовы дром. Віной таму быў як холад, так і перыядычныя абстрэлы.