Выбар пазіцыі. Як жа без яго.
(аповед 3)
(частка 2)
Мірным не месца ў зоне баявых дзеянняў.
За маёй спіной знаходзіўся агароджаны прыватны ўчастак з двухпавярховым будынкам на ім і парай гаспадарчых пабудоў.
Адным з важных для нас крытэрыяў пошуку пазіцыі была наяўнасьць побач укрыцця. У час “чаргавання” яно павінна было хаваць нас ад вачэй варожых дронаў і ад прылёта снарадаў.
Менавіта такім месцам мог стаць гараж пад домам. Пляцоўка каля яго магла стаць прыдатнай для пазіцыі СПГ-9.
Калітка была зачынена. Адвязаўшы дрот, мы трапілі на тэрыторыю.
Снег на надворку не быў крануты слядамі людзей. Гэта сведчыла аб тым, што дом пакінуты.
Гараж быў зачынены. Трапіць у яго мы не маглі. Пачалі аглядаць гаспадарчыя пабудовы побач з домам на наяўнасьць падвала альбо больш-менш прыдатнай для ўкрыцця ямы.
Рабілі мы гэта ўважліва. Каб не трапіць на магчымую расцяжку альбо іншы выбуховы “падарунак”.
Капаць мёрзлую зямлю мы нават у думках не разглядалі. Па-першае, яна мёрзлая і капанне ўкрыцця для трох чалавек заняло б не адзін дзень. Па-другое, акоп выратаваў б нас ад аскепкаў. Але не выратаваў б ад вачэй дронаў у час “чаргавання”…
У вакне дома праз дарогу варухнулася занавеска – хтосьці з мірных яшчэ заставаўся там.
У нейкі момант да плота з іншага боку падыйшоў сталы мужычок. Ён пацікавіўся што мы тут робім. Мабыць клапаціўся пра маёмасьць суседзяў, падазраючы ў нас марадзёраў альбо, насамрэч, баючыся за сябе, што мы налаштуем пазіцыю менавіта тут.
Наяўнасьць мірных жыхароў побач з магчымай агнявой пазіцыяй была нам не да спадобы.
Па-першае, агонь сапага, чакаема, мог выклікаць абстрэл нашай пазіцыі расейскай артылерыяй у выніку якіх маглі загінуць мірныя.
Па-другое, мірныя маглі аказацца актыўнымі “ждунамі”, якія нейкім чынам перададуць ворагу інфармацыю аб нашай пазіцыі.
Таму, каторы раз паўтару, што МІРНЫМ ЖЫХАРАМ НЕ МЕСЦА Ў ЗОНЕ БАЯВЫХ ДЗЕЯННЯЎ.
(На фота: мой календар і партрэт Каліноўскага, намалеваны “Косам” праз трафарэт у нашым склепе, 3-га лютага 2023-га, Часовы Яр)
