БАХМУТ НЕ АДПУСКАЕ.11 СТУДЗЕНЯ. КОЛАЧастка 1Успомніў! Так, 11 студзеня 2023-га, дзень калі ў нас пав…

БАХМУТ НЕ АДПУСКАЕ.
11 СТУДЗЕНЯ. КОЛА
Частка 1

Успомніў! Так, 11 студзеня 2023-га, дзень калі ў нас павінна была быць ратацыя, мы не працавалі з сапагом. Але праца была іншая. Прычым даволі нечаканая.

Батальен “Літвін” планаваў аперацыю па ўтрыманню пазіцый у лесапаласе за бахмуцкім мясакамбінатам.
Нам паставілі задачу падрыхтаваць памяшканне  ў ягоных “катакомбах” для адпачынку літвінцаў між баявымі аперацыямі.

Гэтыя падземныя памяшканні, ды і напаўзруйнаваныя верхнія паверхі мясакамбіната былі знаёмы мне яшчэ з восені.
Не аднойчы даводзілася спаць на кафляным альбо бетонным пакрыцці на карэмаце у цемры падзямелля, трошкі мерзнучы нават у спальніку.

Выехалі раніцай. За рулём пікапа быў Ваяр. Уперадзе ехаў Дзядзька з хлопцамі. Сувязь трымалі па рацыі.

Пераправа праз раку Бахмутку была ў самым цэнтры горада каля чыгуначнага маста. На ім стаў эпічна з’ехаўшы з рэек і нерухома спыніўшыся грузавы вагон.

У пяціпавярхоўцы на шляху да пераправы жылі мясцовыя. Ля дарогі стаяла бабка, якую мы паўжартліва-паўсур’езна ахрысцілі карэктыроўшчыцай. Бо па вопыту ведалі, што сярод мірных, застаўшыхся ў зоне баявых дзеяньняў, вялікі адсотак ждуноў.

Пераправа была земляная і вузкая – на адну машыну. Да яе быў круты з выбаінамі спуск і такі ж пад’ём. Месцамі былі бачны варонкі ад разрыву мін і снарадаў.

(На фота: пашкоджанае кола пікапа, 11 студзеня 2023-га, Бахмут)