By Belkorpus 
СПГ-9. Як Мыш карэгаваў наш сапог (аповед 6)
Як мы страцілі дрон (частка 4)
“А дзе Мыш?”, – толькі зараз падумаў я. Яго не было ў зоне бачнасьці.
– Мыш! Мыш! – паклікалі мы з Р(ыгорам).
У адказ мы пачулі толькі гук выхада снарада. Мае вочы бачылі пусты надворак за намі і шэры металапрофільны ліст на зямлі.
Раптам пачуўся набліжаючыся шум крокаў і на шэры ліст ступіла нага Мыша, які ішоў да нас. Ліст нешта праскрыжатаў сваім металевым голасам – яму яўна не спадабалася, што на яго наступілі. Мыш з’явіўся моўчкі і позіркам запытаўся ў нас: “Што здарылася?”
– Мыш, дрон… Дрон згубілі, – патлумачыў я Мышу.
Мыш заклапочана паглядзеў на Б(урага). Той ўсе яшчэ не пакідаў спробы злавіць сувязь з дронам. Мыш нічога не казаў.
– Все, одевайся, пошли отсюда, – сказаў Р(ыгор) Мышу, маючы на ўвазе ягоную бронекамізэльку, што ляжала каля майго заплечніка. – Пошли в тот красный двухпавярховик.
Мыш разважаў. Разважаў моўчкі як быць далей. Ен яшчэ ні слова не абраніў з таго моманту як падыйшоў да нас.
– Бл*, – нарэшце пракаментаваў сітуацыю Мыш. – Давай (ідзем адсюль), – дадаў ен.
– Заплечнікі пабралі? Б(уры)? – нагадаў усім Р(ыгор).
– Плюс, я забраў свой, – адказаў я. – Б(уры), які ў цябе заплечнік?
Б(уры) падыйшоў да нас і стаў паказваць Мышу выяву на сваім планшэце і тлумачыць абставіны і месца страты дрона:
– …я долетел до перекрестка…. “Сметнік”… дымка.
– …а далей ен не бачыў – там дымка і дом не бачна, – уставіў свае пяць капеек я. – Дрон дрэнны. Трэба добры дрон. Якасны, – дадаў я, маючы на ўвазе невысокую якасьць камеры дрона.
– Все, давай собирайся, – патарапіў Б(урага) Р(ыгор).
Мыш накінуў на сябе бронекамізэльку. Р(ыгор) дапамог яму.
Зноў недзе з гукам выляцеў снарад.
Як мы страцілі дрон (частка 4)
“А дзе Мыш?”, – толькі зараз падумаў я. Яго не было ў зоне бачнасьці.
– Мыш! Мыш! – паклікалі мы з Р(ыгорам).
У адказ мы пачулі толькі гук выхада снарада. Мае вочы бачылі пусты надворак за намі і шэры металапрофільны ліст на зямлі.
Раптам пачуўся набліжаючыся шум крокаў і на шэры ліст ступіла нага Мыша, які ішоў да нас. Ліст нешта праскрыжатаў сваім металевым голасам – яму яўна не спадабалася, што на яго наступілі. Мыш з’явіўся моўчкі і позіркам запытаўся ў нас: “Што здарылася?”
– Мыш, дрон… Дрон згубілі, – патлумачыў я Мышу.
Мыш заклапочана паглядзеў на Б(урага). Той ўсе яшчэ не пакідаў спробы злавіць сувязь з дронам. Мыш нічога не казаў.
– Все, одевайся, пошли отсюда, – сказаў Р(ыгор) Мышу, маючы на ўвазе ягоную бронекамізэльку, што ляжала каля майго заплечніка. – Пошли в тот красный двухпавярховик.
Мыш разважаў. Разважаў моўчкі як быць далей. Ен яшчэ ні слова не абраніў з таго моманту як падыйшоў да нас.
– Бл*, – нарэшце пракаментаваў сітуацыю Мыш. – Давай (ідзем адсюль), – дадаў ен.
– Заплечнікі пабралі? Б(уры)? – нагадаў усім Р(ыгор).
– Плюс, я забраў свой, – адказаў я. – Б(уры), які ў цябе заплечнік?
Б(уры) падыйшоў да нас і стаў паказваць Мышу выяву на сваім планшэце і тлумачыць абставіны і месца страты дрона:
– …я долетел до перекрестка…. “Сметнік”… дымка.
– …а далей ен не бачыў – там дымка і дом не бачна, – уставіў свае пяць капеек я. – Дрон дрэнны. Трэба добры дрон. Якасны, – дадаў я, маючы на ўвазе невысокую якасьць камеры дрона.
– Все, давай собирайся, – патарапіў Б(урага) Р(ыгор).
Мыш накінуў на сябе бронекамізэльку. Р(ыгор) дапамог яму.
Зноў недзе з гукам выляцеў снарад.