СПГ-9. Як Мыш карэгаваў наш сапог (аповед 11)На другім паверсе (частка 4/4)За вакном пачуліся далекі…

СПГ-9. Як Мыш карэгаваў наш сапог (аповед 11)
На другім паверсе (частка 4/4)


За вакном пачуліся далекія куляметныя чэргі. Але хутка сціхлі.

– З таго акна, пэўна, лучше (агляд), – сказаў мне Мыш, калі вярнуўся. – Карацей, смотри, – і Мыш пальцам паказаў накірунак ў вакне, – Если ты стоишь там, где я, да? Вот за этим деревцем, так? Там дальше группа таких деревьев. Правее их – этот дом. Тут как-то, бл*дь, солнце так светит. Адтуль (с вакна іншага пакоя), да? Чётко вправо ад гэтых дрэваў бачна дом.

– Бачу тыя дрэвы, – падцвердзіў я Мышу. – Зараз пагляджу (праз трубу).

Сонца асляпляла. Але праз трубу глядзець яно не замінала. Згарэўшы дом было добра бачна, але больш у манакуляр нічога нельга было разгледзець – галіны бліжэйшага дрэва факусіравалі рэзкасьць на сябе, замінаючы пабачыць далей за іх.

– Бачу, бачу! Сілуэт бачу, – нарэшце разгледзеў я ледзь бачны сілуэт будынка у тумане. – Я не ведаю як я змагу карэгаваць па гэтаму. Я думаю, каб не ў малако стралялі мы.