By Belkorpus 
Люты. Бахмут.
Зачахляем сапог.
(аповед 7)
(частка 3.1)
Першым да сапага падыйшоў Ваяр.
Ён ішоў хуткім крокам, памахваючы рукамі ў такт хады. На левай руцэ ён быў абазначаны зяленым скотчам (абазначэнне ўкраінскіх вайскоўцаў “свой-чужы”).
Ішоў без аўтамата.
Смачна сплюнуў у сухую траву і прыступіў да справы.
Першым чынам праверыў засцерагальнік на сапагу і толькі потым пачаў даставаць снарад з ягонага ствала.
Я стаяў на ўсялякі выпадак на адлегласьці трох метраў у мэтах бяспекі. Мала ці што здарыцца падчас маніпуляцыі са снарадам.
У маіх руках былі чахлы для пярэдняй і задняй частак ствала. Шалом, як і ў Ваяра, не быў засцегнуты на пражку. Аўтамат закінуў за спіну, каб не замінаў, але быў пад рукой.
З чацвёртага ўдару далонню па рукаятцы замыкальнага механізму Ваяр адкрыў казённую частку сапага і акуратна дастаў снарад з прыкручанымі да яго парахамі. Ён панёс снарад у наш будынак-схованку, дзе Б(уча) адкруціў параха і акуратна паклаў і іх і снарад у драўляную скрыню.
Я пачаў “апранаць” ствол сапога ў чахлы. Спачатку апрануў пярэднюю частку ствала. З яе вылятае снарад падчас нашай працы.
Раз ці два здараліся смешныя выпадкі, калі мы апраналі на ствол чахол падчас чакання каардынатаў цэлі, каб у дула не траплялі кроплі дажджу альбо снегу. А потым нам тэрмінова трэба было зрабіць стрэл і Ваяр нават не ўспамінаў пра чахол. І толькі потым, у канцы працоўнага дня мы, шукаючы чахол, разумелі, што ён, хай і не так далёка, але ляцеў у бок рускіх разам са снарадам.
(на відэа: Ваяр, Кусь і Г(ідра) зачахляюць сапог у канцы працоўнага дня. Бахмут, 3-га лютага 2023)
Зачахляем сапог.
(аповед 7)
(частка 3.1)
Першым да сапага падыйшоў Ваяр.
Ён ішоў хуткім крокам, памахваючы рукамі ў такт хады. На левай руцэ ён быў абазначаны зяленым скотчам (абазначэнне ўкраінскіх вайскоўцаў “свой-чужы”).
Ішоў без аўтамата.
Смачна сплюнуў у сухую траву і прыступіў да справы.
Першым чынам праверыў засцерагальнік на сапагу і толькі потым пачаў даставаць снарад з ягонага ствала.
Я стаяў на ўсялякі выпадак на адлегласьці трох метраў у мэтах бяспекі. Мала ці што здарыцца падчас маніпуляцыі са снарадам.
У маіх руках былі чахлы для пярэдняй і задняй частак ствала. Шалом, як і ў Ваяра, не быў засцегнуты на пражку. Аўтамат закінуў за спіну, каб не замінаў, але быў пад рукой.
З чацвёртага ўдару далонню па рукаятцы замыкальнага механізму Ваяр адкрыў казённую частку сапага і акуратна дастаў снарад з прыкручанымі да яго парахамі. Ён панёс снарад у наш будынак-схованку, дзе Б(уча) адкруціў параха і акуратна паклаў і іх і снарад у драўляную скрыню.
Я пачаў “апранаць” ствол сапога ў чахлы. Спачатку апрануў пярэднюю частку ствала. З яе вылятае снарад падчас нашай працы.
Раз ці два здараліся смешныя выпадкі, калі мы апраналі на ствол чахол падчас чакання каардынатаў цэлі, каб у дула не траплялі кроплі дажджу альбо снегу. А потым нам тэрмінова трэба было зрабіць стрэл і Ваяр нават не ўспамінаў пра чахол. І толькі потым, у канцы працоўнага дня мы, шукаючы чахол, разумелі, што ён, хай і не так далёка, але ляцеў у бок рускіх разам са снарадам.
(на відэа: Ваяр, Кусь і Г(ідра) зачахляюць сапог у канцы працоўнага дня. Бахмут, 3-га лютага 2023)