Шарыкi ранiцай.

Потым раскажам,
як мы выжылі, як змаглі,
што нас вяло на вуліцы,
што вяртала дадому,
за каго мы запальвалі
свечкі штовечар,
пра летапісы нашых жыццяў
у лістах зняволеным,
як, ідучы па вуліцах, уздымалі вочы
на вокны, баючыся не далічыцца,
хто насамрэч перамагаў
у нашых снах
і куды мы сыходзілі па начах,
замест таго, каб кахацца.

Ганна Комар.