Мы рухаемся навобмацак. Калі настае дзень – мы заўважаем, што нам светла, калі настае ноч – заўважаем, што цёмна, калі адхіляемся з дарогі, калі збягаем наперад альбо калі адстаём – тады непазбежна вяртаемся на ранейшае месца.
Мы рухаемся з адной цяперашнасці ў другую і як сваю долю прымаем тое, што ёсць.
