ЖВÁВЫ (žvavy)
(прыметнік, мужчынскі род)
1. Поўны жыцьцёвых сіл; бадзёры, рухавы; процілеглае — вялы.
Мірон быў больш разважлівы, спакойны хлопец, а Віктар — жвавы, імклівы. (Маўр).
2. Ажыўлены, выразны, жыцьцярадасны (пра вочы, твар).
[Ніканор] пастарэў.. Толькі вочы — маладыя і жвавыя. (Бядуля).
3. Рэзвы, вясёлы, гульлівы.
Птушак жвавых шчэбет хвілі не сьціхаў, Кружыўся зь белых кветак пылам. (Купала).
4. Бойкі, ажыўлены, шумны (пра гаворку).
Завязалася жвавая, перасыпаная жартамі і сьмехам размова. (Краўчанка).
5. Поўны руху, ажыўленьня, дзейнасьці.
— Усё-такі падабаецца ён мне, Менск. Жвавы, шумлівы, заклапочаны. (Мележ).
5. Хуткі па тэмпе, шпаркі.
Жвавым не па гадах подбегам Клім кінуўся да плота. (Шахавец).
(прыметнік, мужчынскі род)
1. Поўны жыцьцёвых сіл; бадзёры, рухавы; процілеглае — вялы.
Мірон быў больш разважлівы, спакойны хлопец, а Віктар — жвавы, імклівы. (Маўр).
2. Ажыўлены, выразны, жыцьцярадасны (пра вочы, твар).
[Ніканор] пастарэў.. Толькі вочы — маладыя і жвавыя. (Бядуля).
3. Рэзвы, вясёлы, гульлівы.
Птушак жвавых шчэбет хвілі не сьціхаў, Кружыўся зь белых кветак пылам. (Купала).
4. Бойкі, ажыўлены, шумны (пра гаворку).
Завязалася жвавая, перасыпаная жартамі і сьмехам размова. (Краўчанка).
5. Поўны руху, ажыўленьня, дзейнасьці.
— Усё-такі падабаецца ён мне, Менск. Жвавы, шумлівы, заклапочаны. (Мележ).
5. Хуткі па тэмпе, шпаркі.
Жвавым не па гадах подбегам Клім кінуўся да плота. (Шахавец).