Раз пораз мы можам, тут ва ўтульнай Літве, забывацца навошта мы трэніруемся, падтрымліваем сваіх ветэранаў, праводзім Курсы маладога байца, наладжваем сувязі з літоўскім грамадствам і г.д. Бывае хочацца проста жыць і забыцца хоць на час пра ўвесь боль і смутак, які адбываецца на Радзіме. Мы людзі. А вось тыя, хто забівае невінаватых – забойцы, якія мусяць панесьці кару. І калі нашыя навыкі будуць патрэбны для гэтага, то мы мусім быць гатовы.
Спадзяемся на тым свеце Андрэю, ты атрымаеш спакой.
