​​Не так даўно ў Брэсце адбылася тыповая правакацыя: па гораду хадзілі рускамірныя цёткі з сімволіка…

​​Не так даўно ў Брэсце адбылася тыповая правакацыя: па гораду хадзілі рускамірныя цёткі з сімволікай вагнераўцаў і зэткамі, мінакі абураліся, а губазікі палявалі на тых, хто абураецца. Паглядзіце, не лукашэнкаўскі сцяг яны абаранялі, а новую свастыку. Пра любоў губазікаў да зэтак распавядаюць і вязні.

Дык можа, яны ідэйныя рашысты? Ну хто яшчэ павесіць у кабінеце зэтку? Можа, нават гатовыя памерці за рускі свет?

Не, ідэйных там няма. Яны звычайныя бандыты, і гаспадаром прызнаюць любога, хто дазволіць ім і далей рабаваць і катаваць.

І здаецца, на лукашэнку вялікіх спадзяванняў не засталося.

А што такое? Крэпкі хазяйственнік ужо не крэпкі? Ужо не вышэй за бога? Крамлёўская моль з карычневым чамаданам, якая ўсё  бярэ Кіеў за тры дні, выглядае больш надзейна? Вось яна, пацучыная вернасць!

Але што той гаспадар, што іншы. Што чырвона-зялёная ануча, што zвастыка. Два рэжыма скутыя ланцугом злачынстваў, і гэты ланцуг цягне іх на дно. Ні рускі свет, ні лукашэнка не ўратуюць пацукоў у пагонах. Бандыты апынуцца там, дзе ім самае месца, – за кратамі. А вуліцы нашых гарадоў ачысцяцца і ад чырвона-зялёнага смецця, і ад зэтак.

Злачынцы адкажуць!
Жыве Беларусь!