Чытаньне з кнігі Роду на Вячэрні ў Вялікі пост

Вось нашчадкі сыноў Ноя, паводле іх сваяцтва і паводле народу. Ад іх распаўсюдзіліся народы на зямлі пасьля патопу. Жыхары ўсёй зямлі мелі адну мову, гэта значыць (ужывалі) тыя самыя словы. А калі ішлі на ўсход, прыйшлі на раўніну Сэннар і там пасяліліся. І сказалі адзін аднаму: “Хадзем, зробім цэглу і выпалім яе ў агні”.

А калі ўжо мелі цэглу замест каменя і смалу замест вапна, сказалі: “Збудуем сабе горад і вежу, верх якое будзе даставаць да неба, і зробім сабе імя перад тым, як нам разысьціся па зямлі”. А Госпад зышоў з неба, каб паглядзець на горад і вежу, якую будавалі (людзі), і сказаў: “Усе яны – адзін народ і маюць адну мову, і таму пачалі будаваць. У будучыні нічога ня будзе немагчымым для іх, што б не захацелі зрабіць. Дык, зышоўшы, памяшаем ім языкі, каб не разумелі адзін аднаго!”

Так Госпад параскідаў іх адтуль па ўсёй зямлі, і яны ня скончылі гораду і вежы. Дзеля гэтага назвалі горад Бабэль (памяшаньне), бо там Госпад зьмяшаў мову жыхароў зямлі, і адтуль расьсеяў іх па ўсім сьвеце. (10:32–11:9)