By Belkorpus 11 чэрвеня спаўняецца чарговая гадавіна з дня адыходу ў вечнасць выдатнага беларускага рэлігійнага і грамадскага дзеяча, святара і асветніка а. Яна Тарасевіча (1892-1978). Яго жыццёвы шлях стаў прыкладам самаадданага служэння Богу, Бацькаўшчыне і беларускаму народу ў замежжы.
Нарадзіўшыся 20 кастрычніка 1892 г. у в. Клешнякі на Шчучыншчыне, Ян Міхайлавіч Тарасевіч у юнацтве эміграваў у Злучаныя Штаты Амерыкі. Менавіта там ён адчуў пакліканне да духоўнага жыцця. Атрымаўшы бліскучую тэалагічную адукацыю ў Канадзе і Швейцарыі, дзе абараніў доктарскую дысертацыю, у 1923 г. ён быў пасвечаны на святара.
Айцец Ян Тарасевіч стаў адным з найбольш яскравых прадстаўнікоў беларускага ўніяцкага руху ў ХХ ст. Ён прысвяціў сваё жыццё адраджэнню Грэка-Каталіцкай Царквы сярод беларускай дыяспары. У 1936 г. ён уступіў у Ордэн бенедыктынцаў і працаваў у манастыры Святога Пракопа ў Лайле, штат Ілінойс.
Яго дзейнасць не абмяжоўвалася толькі душпастырствам. Айцец Ян быў актыўным грамадскім дзеячам, пісьменнікам, публіцыстам і выдаўцом. У 1941 г. ён стаў адным з заснавальнікаў Беларуска-амерыканскай нацыянальнай рады. Дзякуючы яго намаганням у Чыкага была заснавана беларуская ўніяцкая парафія Хрыста Збаўцы, якая стала духоўным цэнтрам для многіх беларусаў Амерыкі.
Пяру айца Тарасевіча належаць філасофска-тэалагічныя працы, у тым ліку “Зло і лякарства на яго” і “Беларусы ў святле праўды”. Ён таксама выдаваў бюлетэнь “Праўда” і ўніяцкі часопіс “Церковный голос”.
Нягледзячы на дзесяцігоддзі, праведзеныя на чужыне, а. Ян Тарасевіч заўсёды заставаўся патрыётам Беларусі, некалькі разоў наведваў сваю радзіму.
Памёр айцец Ян 11 чэрвеня 1978 г., пакінуўшы пасля сябе багатую духоўную і культурную спадчыну. Яго імя назаўжды застанецца ў гісторыі беларускага хрысціянскага руху і нацыянальнага адраджэння. У гэты дзень мы згадваем яго малітвай і ўдзячнасцю за яго нястомную працу на карысць беларускай справы.