У пакутах, якія могуць і дапамагаць, і перашкаджаць, мы не ведаем, аб чым трэба маліцца. Але пакольк…

У пакутах, якія могуць і дапамагаць, і перашкаджаць, мы не ведаем, аб чым трэба маліцца. Але паколькі яны заўсёды балючыя, цяжкія, супярэчаць прыродным памкненням, таму пад уплывам агульнага для ўсіх людзей жадання, мы просім аддаліць іх ад нас. У той жа час мы павінны давяраць нашаму Богу, бо калі Ён не аддаляе цярпенняў, то гэта не таму, што Ён забыўся пра нас. Калі мы цярпліва зносім зло, то спадзяемся атрымаць большыя даброты. Бо праз гэта «моц удасканальваецца ў слабасці».

Гэтае ж было напісана, каб ніхто не ганарыўся, калі быў выслуханы. Магчыма, ён прасіў нецярпліва аб тым, што лепш было б не атрымліваць. Каб таксама не зняверваўся і не сумняваўся ў Божай міласэрнасці, калі не быў выслуханы. Магчыма прасіў аб тым, што магло б прывесці яго да яшчэ больш балючага выпрабавання, ці, аслабляючы дабрабытам, прывяло б да абсалютнага ўпадку.

Таму, калі здарыцца штосьці адваротнае да таго, аб чым мы прасілі, тады цярпліва зносячы і дзякуючы Богу за ўсё, мы не павінны сумнявацца, – нават у самай малой ступені, – што больш карысным за тое, чаго жадаем мы самі, з’яўляецца для нас тое, чаго хоча Бог. Менавіта такі прыклад даў нам Боскі Пасрэднік, калі сказаў: «Ойча Мой, калі гэта магчыма, няхай абміне гэты келіх Мяне». Аднак у хуткім часе, удасканальваючы сваю чалавечую волю, прынятую ва ўцелаўленні, дадае: «Аднак не як Я хачу, але як Ты» (Мц 26, 39). Таму слушна, што «праз паслухмянасць аднаго многія стануць справядлівымі» (Рым 5, 19).

Св. Аўгустын