Мы заўсёды павінны памятаць, што нам трэба здзяйсняць не сваю волю, але Бога, згодна са словамі Госп…

Мы заўсёды павінны памятаць, што нам трэба здзяйсняць не сваю волю, але Бога, згодна са словамі Госпада, Які раіць нам маліцца аб гэтым штодзённа. Як жа гэта нелагічна і неразумна, што мы, хоць і самі просім аб спаўненні Божай волі, не хочам адразу згадзіцца з Яго загадам, калі Ён кажа і кліча нас адысці ад гэтага свету. Супраціўляемся, баронімся і, як упартых нявольнікаў, нас, засмучаных і з жалем, вядуць да Госпада. Мы адыходзім з гэтага свету змушаныя неабходнасцю, а не перакананыя паслухмянасцю. А вечнай узнагароды чакаем ад Таго, да Каго так неахвотна ідзём. Чаму ж тады просім і вымольваем, каб прыйшло Нябеснае Валадарства, калі раскошай для нас з’яўляецца зямная няволя? Чаму ў частых малітвах мы просім, каб хутчэй настаў дзень валадарства, калі нашым гарачым і вялікім жаданнем з’яўляецца хутчэй служэнне д’яблу тут, а не валадаранне з Хрыстом.

Калі свет ненавідзіць хрысціяніна, чаму ты любіш таго, хто цябе ненавідзіць, а не ідзеш за Хрыстом, Які цябе палюбіў і адкупіў? У сваім пасланні св. Ян заклікае нас і заахвочвае, каб мы не любілі свет, ідучы за жаданнямі цела. «Не любіце, – кажа ён, – свету, ні таго, што ў свеце. Калі хто любіць свет, у тым няма любові Айца. Бо ўсё, што ў свеце: пажадлівасць цела, пажадлівасць вачэй і жыццёвая пыха – не ад Айца, але ад гэтага свету. І свет мінае, і пажадлівасць ягоная, а той, хто выконвае Божую волю, той жыве вечна» (1 Ян 2, 15-17). Умілаваныя браты! Будзем жа гатовыя спаўняць Божую волю з радасным сэрцам, непарушнай вераю, вытрывалай цнотаю. Пазбыўшыся страху перад смерцю, будзем разважаць пра несмяротнасць, якая пасля надыдзе. Так пакажам, што тое, у што мы верым, сапраўды існуе.

Св. Кіпрыян