Мы заўсёды павінны памятаць, што нам трэба здзяйсняць не сваю волю, але Бога, згодна са словамі Госпада, Які раіць нам маліцца аб гэтым штодзённа. Як жа гэта нелагічна і неразумна, што мы, хоць і самі просім аб спаўненні Божай волі, не хочам адразу згадзіцца з Яго загадам, калі Ён кажа і кліча нас адысці ад гэтага свету. Супраціўляемся, баронімся і, як упартых нявольнікаў, нас, засмучаных і з жалем, вядуць да Госпада. Мы адыходзім з гэтага свету змушаныя неабходнасцю, а не перакананыя паслухмянасцю. А вечнай узнагароды чакаем ад Таго, да Каго так неахвотна ідзём. Чаму ж тады просім і вымольваем, каб прыйшло Нябеснае Валадарства, калі раскошай для нас з’яўляецца зямная няволя? Чаму ў частых малітвах мы просім, каб хутчэй настаў дзень валадарства, калі нашым гарачым і вялікім жаданнем з’яўляецца хутчэй служэнне д’яблу тут, а не валадаранне з Хрыстом.
Калі свет ненавідзіць хрысціяніна, чаму ты любіш таго, хто цябе ненавідзіць, а не ідзеш за Хрыстом, Які цябе палюбіў і адкупіў? У сваім пасланні св. Ян заклікае нас і заахвочвае, каб мы не любілі свет, ідучы за жаданнямі цела. «Не любіце, – кажа ён, – свету, ні таго, што ў свеце. Калі хто любіць свет, у тым няма любові Айца. Бо ўсё, што ў свеце: пажадлівасць цела, пажадлівасць вачэй і жыццёвая пыха – не ад Айца, але ад гэтага свету. І свет мінае, і пажадлівасць ягоная, а той, хто выконвае Божую волю, той жыве вечна» (1 Ян 2, 15-17). Умілаваныя браты! Будзем жа гатовыя спаўняць Божую волю з радасным сэрцам, непарушнай вераю, вытрывалай цнотаю. Пазбыўшыся страху перад смерцю, будзем разважаць пра несмяротнасць, якая пасля надыдзе. Так пакажам, што тое, у што мы верым, сапраўды існуе.
Св. Кіпрыян
By Belkorpus