Не трэба імі карыстацца дзеля марнага ўпадабання, але ў цішы ўслухоўвацца і прымаць іх з вялікай пакораю ды любоўю.
Таму сказаў я: «Шчаслівы чалавек, якога Ты, Госпадзе, настаўляеш і навучаеш Тваім законам, каб даць яму палёгку ў дні ліхія» (Пс 94, 12–13). Не застанецца ён без суцяшэння на зямлі.
«Я, – кажа Госпад, – вучыў прарокаў ад пачатку і аж дагэтуль не перастаю гаварыць да ўсіх, але многа ёсць глухіх і нячулых да Майго голасу.
Многа ёсць такіх, якія ахвотней слухаюць свет, а не Бога, і лягчэй ідуць за пажадлівасцю свайго цела, чым за Божай воляй.
Свет абяцае рэчы дробныя і мінаючыя, а служаць яму з вялікай ахвотай. Я абяцаю рэчы бязмерныя і вечныя, а сэрцы смяротных застаюцца абыякавымі.
Хто ж служыць Мне гэтак жа ахвотна ва ўсім і гэтак жа паслухмяна, як служыць свету ды яго валадарам?
Дык чырваней, лянівы і бурклівы, што іншыя больш ахвотна працуюць на сваю загубу, чым ты працуеш для вечнага жыцця; што іншыя больш радуюцца марнасці, чым ты праўдзе.
Аднак так часта яны ашукваюцца ў сваіх надзеях. Маё ж абяцанне нікога не ашуквае, і не адойдзе з пустымі рукамі той, хто паверыць Мне.
Што абяцаў – тое дам; што сказаў – тое споўню, калі толькі да канца вытрываеш верна ў Маёй любові.
Я шчодра ўнагароджваю добрых і выпрабоўваю пабожных.
Запішы Мае словы ў сваім сэрцы і добра паразважай над імі, бо яны вельмі спатрэбяцца табе ў хвіліну спакусы.
Чаго не разумееш чытаючы, зразумееш тады, калі цябе наведаю.
Тамаш Кемпійскі. Пра наследаванне Хрыста