НЯДЗЕЛЯ святых ЖАНЧЫНАЎ МІРАНОСІЦАЎ
1) Уваскрасенне Ісуса Хрыста сёння з’яўляецца несумненнай і адной з базавых праўдаў хрысціянскай веры. Без гэтай праўды ўсё іншае – абрады, малітва, маральныя прынцыпы – губляюць свой сэнс. Апостал Павел піша: “Калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых; таму і памерлыя ў Хрысце загінулі” (1 Кар 15, 17-18).
Як хрысціяне мы верым у тое, што Бог стаў чалавекам, быў забіты, пахаваны, і на трэці дзень уваскрос. Але гэтую фундаментальную праўду цяжка было зразумець апосталам і іншым вучням Ісуса, пакуль іх настаўнік быў жывы, і пакуль яны звязвалі з ім свае чаканні і планы на будучыню.
2) У Нядзелю міраносіцаў мы згадваем жанчын, якія раніцай у нядзелю сталі першымі сведкамі ўваскрасення. “І калі мінула субота, Марыя Магдалена і Марыя, маці Якуба, і Саламея накуплялі духмянасцяў, каб пайсці і намасціць Ісуса. І вельмі рана, у першы дзень тыдня, прыходзяць да магілы, калі ўзыходзіла сонца” (Мк 16, 1-2). Што мы назіраем? На трэці дзень жанчыны ідуць да магілы, каб завершыць пахавальны абрад над мёртвым целам Ісуса. Разам з тым Хрыстос яшчэ пры жыцці шматразова паведамляў сваім вучням, што “Сын Чалавечы мае быць выдадзены ў рукі людзей, і яны заб’юць Яго, і на трэці дзень Ён уваскрэсне” (Мц 17, 22-23).
Чаму ж жанчыны ідуць намасціць цела, у той час як Ісус гаварыў пра ўваскрасенне на трэці дзень пасля смерці? Адказ просты: “Яны з гэтага нічога не зразумелі; і словы гэтыя былі закрытыя для іх, і не разумелі, што гаварылася” (Лк 18, 34). Нават найбліжэйшыя вучні, калі пасля перамянення на Таборы Ісус зноў сказаў ім пра ўваскрасенне, спускаючыся з гары, “між сабой разважалі, што мела значыць “уваскрэсне” (Мк 9, 10).
3) У той час, як жанчыны ішлі да магілы, не разумеючы словаў пра ўваскрсенне, іншыя вучні хаваліся “дзеля страху перад юдэямі” (Ян 20, 19). Жанчыны ідуць да магілы, не зважаючы нават на банальную праблему, якая чакае іх наперадзе: “А гаварылі яны між сабою: “Хто нам адваліць камень ад уваходу ў магілу?” (Мк 16, 3). Якая ж сіла дазволіла ім перамагчы страх і слабасць? Безумоўна, гэта любоў да Ісуса. У сваёй любові да Збавіцеля міраносіцы выяўляюць шчырасць і прастату, і дзякуючы гэтаму становяцца сведкамі перамогі Збавіцеля і Яго трыумфу.
4) У сучасным свеце занадта важнымі сталі поспех, сіла, інтэлект… Жанчыны-міраносіцы паказваюць, што гэтыя рэчы не заўсёды здольныя прывесці да жыццёвай перамогі. Першасвятары са старшынямі і кніжнікамі дасягнулі поспеху, пазбавіўшыся Ісуса, Яго магілу сцераглі тыя, на чыім баку была сіла, інтэлект чалавека адмаўляецца вызнаць памерлага жывым, таму для інтэлекту лягчэй прыняць, што цела было выкрадзенае з магілы. Аднак міраносіцы, слабыя жанчыны, якія таксама не разумелі слоў пра ўваскрасенне, маючы моцную ахвярную любоў, становяцца сведкамі і адначасова ўдзельнікамі перамогі Хрыста. Перамагае той, хто здольны любіць і верыць.
Свяціцель Лука Война-Ясянецкі з нагоды гэтага свята звяртаецца да ўсіх жанчынаў: “Шчаслівыя вы, таму што вы жанчыны. Ганарыцеся званнем жанчыны, ганарыцеся тым, што нарадзіліся не мужчынамі, а жанчынамі, бо Госпад даў вам сэрца значна лепшае, чым сэрца мужчынскае, сэрца, успрыімлівае да ўсяго святога, сэрца мяккае, як воск, якое адчувае праўду Хрыстову. Не розумам халодным жывяце вы, як мужчыны, жывяце вы пачуццём сэрца, бо сэрца чалавечае, нароўні з розумам, ёсць орган пазнання. І пазнанне сэрцам вышэй, чым пазнанне розумам. Блаславёны Бог, Які падараваў вам добрыя і мяккія, адчувальныя да дабра сэрцы”.
а. Зміцер Чарнель, рэдэмптарыст
1) Уваскрасенне Ісуса Хрыста сёння з’яўляецца несумненнай і адной з базавых праўдаў хрысціянскай веры. Без гэтай праўды ўсё іншае – абрады, малітва, маральныя прынцыпы – губляюць свой сэнс. Апостал Павел піша: “Калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых; таму і памерлыя ў Хрысце загінулі” (1 Кар 15, 17-18).
Як хрысціяне мы верым у тое, што Бог стаў чалавекам, быў забіты, пахаваны, і на трэці дзень уваскрос. Але гэтую фундаментальную праўду цяжка было зразумець апосталам і іншым вучням Ісуса, пакуль іх настаўнік быў жывы, і пакуль яны звязвалі з ім свае чаканні і планы на будучыню.
2) У Нядзелю міраносіцаў мы згадваем жанчын, якія раніцай у нядзелю сталі першымі сведкамі ўваскрасення. “І калі мінула субота, Марыя Магдалена і Марыя, маці Якуба, і Саламея накуплялі духмянасцяў, каб пайсці і намасціць Ісуса. І вельмі рана, у першы дзень тыдня, прыходзяць да магілы, калі ўзыходзіла сонца” (Мк 16, 1-2). Што мы назіраем? На трэці дзень жанчыны ідуць да магілы, каб завершыць пахавальны абрад над мёртвым целам Ісуса. Разам з тым Хрыстос яшчэ пры жыцці шматразова паведамляў сваім вучням, што “Сын Чалавечы мае быць выдадзены ў рукі людзей, і яны заб’юць Яго, і на трэці дзень Ён уваскрэсне” (Мц 17, 22-23).
Чаму ж жанчыны ідуць намасціць цела, у той час як Ісус гаварыў пра ўваскрасенне на трэці дзень пасля смерці? Адказ просты: “Яны з гэтага нічога не зразумелі; і словы гэтыя былі закрытыя для іх, і не разумелі, што гаварылася” (Лк 18, 34). Нават найбліжэйшыя вучні, калі пасля перамянення на Таборы Ісус зноў сказаў ім пра ўваскрасенне, спускаючыся з гары, “між сабой разважалі, што мела значыць “уваскрэсне” (Мк 9, 10).
3) У той час, як жанчыны ішлі да магілы, не разумеючы словаў пра ўваскрсенне, іншыя вучні хаваліся “дзеля страху перад юдэямі” (Ян 20, 19). Жанчыны ідуць да магілы, не зважаючы нават на банальную праблему, якая чакае іх наперадзе: “А гаварылі яны між сабою: “Хто нам адваліць камень ад уваходу ў магілу?” (Мк 16, 3). Якая ж сіла дазволіла ім перамагчы страх і слабасць? Безумоўна, гэта любоў да Ісуса. У сваёй любові да Збавіцеля міраносіцы выяўляюць шчырасць і прастату, і дзякуючы гэтаму становяцца сведкамі перамогі Збавіцеля і Яго трыумфу.
4) У сучасным свеце занадта важнымі сталі поспех, сіла, інтэлект… Жанчыны-міраносіцы паказваюць, што гэтыя рэчы не заўсёды здольныя прывесці да жыццёвай перамогі. Першасвятары са старшынямі і кніжнікамі дасягнулі поспеху, пазбавіўшыся Ісуса, Яго магілу сцераглі тыя, на чыім баку была сіла, інтэлект чалавека адмаўляецца вызнаць памерлага жывым, таму для інтэлекту лягчэй прыняць, што цела было выкрадзенае з магілы. Аднак міраносіцы, слабыя жанчыны, якія таксама не разумелі слоў пра ўваскрасенне, маючы моцную ахвярную любоў, становяцца сведкамі і адначасова ўдзельнікамі перамогі Хрыста. Перамагае той, хто здольны любіць і верыць.
Свяціцель Лука Война-Ясянецкі з нагоды гэтага свята звяртаецца да ўсіх жанчынаў: “Шчаслівыя вы, таму што вы жанчыны. Ганарыцеся званнем жанчыны, ганарыцеся тым, што нарадзіліся не мужчынамі, а жанчынамі, бо Госпад даў вам сэрца значна лепшае, чым сэрца мужчынскае, сэрца, успрыімлівае да ўсяго святога, сэрца мяккае, як воск, якое адчувае праўду Хрыстову. Не розумам халодным жывяце вы, як мужчыны, жывяце вы пачуццём сэрца, бо сэрца чалавечае, нароўні з розумам, ёсць орган пазнання. І пазнанне сэрцам вышэй, чым пазнанне розумам. Блаславёны Бог, Які падараваў вам добрыя і мяккія, адчувальныя да дабра сэрцы”.
а. Зміцер Чарнель, рэдэмптарыст