By Belkorpus 
Люты. Бахмут.
Пазіцыя “Жыгуль”.
(аповед 15)
На мапе мне прыглянуўся прыватны сектар. Дарога да яго ішла праз невялікі вадаем. Жылыя дамы размясьціліся на схіле ўзгорка, які пачынаўся з нізіны, схаванай за высокім насыпам чыгуначнай дарогі.
Мы праехалі чыгуначны мост, звярнулі направа да ўжо знаёмых нам гаражэй і пяціпавярхоўкі, якая стане нам арыентырам. Праехалі вадаем і павярнулі направа ў жылы масіў.
Спыніліся ля аднаго з дамоў. Плот часткова адсутнічаў, таму на тэрыторыю мы трапілі без перашкод. Уваход у дом быў з двара і глядзеў на усход. Дзверы былі расчынены.
Побач з домам стаяў ускрыты гараж з якога выглядала машына сіняга колера. Гэта быў звычайны “Жыгуль” у якога адсутнічала адно пярэдняе кола.
На агародзе выставілі сапог. Ягонае дула глядзела ў бок высокага насыпа чыгункі.
Я з’арыентаваўся па сектару абстрэла – калі падпіліць вяршыню невялікай вішні – весьці агонь з сапага нічога не замінала. Адлегласьць да патэнцыйных цэляў была таксама камфортная – 1,5 – 3 км. Я выбраў кропку на агародзе. Саму кропку мы пазначылі цэглай. З дапамогай GPS трэкера высвятліў яе каардынаты і, забіваючы яе ў свой планшэт, доўга не думаючы даў ёй назву – “Жыгуль”.
Так мы знайшлі пазіцыю з якой мы развіталіся толькі 21 лютага 2023-га – гэта быў апошні дзень, калі я апошні раз трапіў у сам Бахмут.
(Бахмут, пазіцыя “Жыгуль”, Бача (у гаражы) і Ваяр (ля сапага), 14 лютага 2023)
Пазіцыя “Жыгуль”.
(аповед 15)
На мапе мне прыглянуўся прыватны сектар. Дарога да яго ішла праз невялікі вадаем. Жылыя дамы размясьціліся на схіле ўзгорка, які пачынаўся з нізіны, схаванай за высокім насыпам чыгуначнай дарогі.
Мы праехалі чыгуначны мост, звярнулі направа да ўжо знаёмых нам гаражэй і пяціпавярхоўкі, якая стане нам арыентырам. Праехалі вадаем і павярнулі направа ў жылы масіў.
Спыніліся ля аднаго з дамоў. Плот часткова адсутнічаў, таму на тэрыторыю мы трапілі без перашкод. Уваход у дом быў з двара і глядзеў на усход. Дзверы былі расчынены.
Побач з домам стаяў ускрыты гараж з якога выглядала машына сіняга колера. Гэта быў звычайны “Жыгуль” у якога адсутнічала адно пярэдняе кола.
На агародзе выставілі сапог. Ягонае дула глядзела ў бок высокага насыпа чыгункі.
Я з’арыентаваўся па сектару абстрэла – калі падпіліць вяршыню невялікай вішні – весьці агонь з сапага нічога не замінала. Адлегласьць да патэнцыйных цэляў была таксама камфортная – 1,5 – 3 км. Я выбраў кропку на агародзе. Саму кропку мы пазначылі цэглай. З дапамогай GPS трэкера высвятліў яе каардынаты і, забіваючы яе ў свой планшэт, доўга не думаючы даў ёй назву – “Жыгуль”.
Так мы знайшлі пазіцыю з якой мы развіталіся толькі 21 лютага 2023-га – гэта быў апошні дзень, калі я апошні раз трапіў у сам Бахмут.
(Бахмут, пазіцыя “Жыгуль”, Бача (у гаражы) і Ваяр (ля сапага), 14 лютага 2023)