By Belkorpus 
*СПГ-9. Наша база* (аповед 1)
25 снежня 2022-га, недзе пад Бахмутам.
Сення ўвечары мы прыехалі на баявыя пасля пары тыдняў адпачынку.
Выгрузілі і занеслі ў падвал свае рэчы, якімі былі забіты машыны пад завязку.
Занялі кожны сабе месца на драўляным насціле ў адным з памяшканняў падвала і правялі тут сваю першую ноч.
Адсюль мы выязжалі працаваць у Бахмут.
На наступны дзень нас чакала знаемства з новым для нас відам зброі – станкавым супрацьтанкавым гранатаметам СПГ-9 альбо проста “сапагом” (назву “кап’е” мы ніколі не ўжывалі).
Тая баявая кадэнцыя пачалася для нас вельмі нечакана. Яна хоць і была адносна кароткай (да 13 студзеня), але, на маю думку, стала самай складанай у плане стомленасьці фізічнай і маральнай.
(На фота: мае спальнае месца ў падвале недзе пад Бахмутам, 22-га лістапада 2022-га)
25 снежня 2022-га, недзе пад Бахмутам.
Сення ўвечары мы прыехалі на баявыя пасля пары тыдняў адпачынку.
Выгрузілі і занеслі ў падвал свае рэчы, якімі былі забіты машыны пад завязку.
Занялі кожны сабе месца на драўляным насціле ў адным з памяшканняў падвала і правялі тут сваю першую ноч.
Адсюль мы выязжалі працаваць у Бахмут.
На наступны дзень нас чакала знаемства з новым для нас відам зброі – станкавым супрацьтанкавым гранатаметам СПГ-9 альбо проста “сапагом” (назву “кап’е” мы ніколі не ўжывалі).
Тая баявая кадэнцыя пачалася для нас вельмі нечакана. Яна хоць і была адносна кароткай (да 13 студзеня), але, на маю думку, стала самай складанай у плане стомленасьці фізічнай і маральнай.
(На фота: мае спальнае месца ў падвале недзе пад Бахмутам, 22-га лістапада 2022-га)