Сёньня на Лукішскай плошчы мітынг. Супраць нелегітымнага рэферэндума. Супраць вайны.Яснае марознае н…
07.10.2025Клачко Аляксандр Кусь
Сёньня на Лукішскай плошчы мітынг. Супраць нелегітымнага рэферэндума. Супраць вайны.
Яснае марознае надвор’е.
На адной маёй шчацэ фарбай намаляваны наш беларускі нацыянальны бел-чырвона-белы сцяг, на другой – украінскі блакітна-жоўты. У Любы намалёвана тое самае.
Мабыць таму да нас і падыходзілі журналісты. Аднаму я даў каментар на дыктафон, а другому, з “Wilno”, на камеру. Пытаньні ў іх былі падобныя: “З якой нагоды вы тут сёньня сабраліся?”
Беларусы разгарнулі расцяжку з надпісам: “Русский военный корабль иди на х@@”.
У мітынгу прымала ўдзел і Святлана Ціханоўская. Трымаючы перад сабой папку з выявай свайго мужа-палітвязня Сяргея Ціханоўскага яна заявіла пра пагрозу страты Беларуссю суверэнітэта і пра стварэньне Аб’яднанага пераходнага кабінета.
Побач з ёй, падчас ёйнага выступу, стаялі Аляксандр Дабравольскі, Ганна Красуліна і Вольга Кавалькова. З лагатыпам “Belsat” на мікрафоне пасярэдзіне выступа да яе падыйшла Аліна Коўшык. За спіной Ціханоўскай стаялі незнаёмыя мне тады яшчэ будучыя беларускія добраахвотнікі “Лом” і Віктар “Лешы” Савіч. Бэлла Фокс здымала выступ на свой тэлефон.
“…Сённья вырашаецца лёс нашай краіны, годнасьць нашай нацыі і бяспекі нашага рэгіёна. І сёньня і далей ў беларусаў ёсьць шанец даказаць, як сказаў прэзідэнт Украіны, хочам мы быць Расеяй альбо Беларусьсю. Жыве Беларусь і Слава Украіне!”, – такімі словамі скончыла сваю прамову Ціханоўская.
“Немного сегодня людей”, – сказала яна з лёгкім расчараваньнем у голасе, праходзячы каля мяне з Любай.
“24-го много было на марше к российскому посольству”, – адказаў я і дадаў, каб падтрымаць яе: “Вы наш президент!”
Гэта быў апошні дзень, калі я назваў Святлану Ціханоўскую прэзідэнтам.
Яснае марознае надвор’е.
На адной маёй шчацэ фарбай намаляваны наш беларускі нацыянальны бел-чырвона-белы сцяг, на другой – украінскі блакітна-жоўты. У Любы намалёвана тое самае.
Мабыць таму да нас і падыходзілі журналісты. Аднаму я даў каментар на дыктафон, а другому, з “Wilno”, на камеру. Пытаньні ў іх былі падобныя: “З якой нагоды вы тут сёньня сабраліся?”
Беларусы разгарнулі расцяжку з надпісам: “Русский военный корабль иди на х@@”.
У мітынгу прымала ўдзел і Святлана Ціханоўская. Трымаючы перад сабой папку з выявай свайго мужа-палітвязня Сяргея Ціханоўскага яна заявіла пра пагрозу страты Беларуссю суверэнітэта і пра стварэньне Аб’яднанага пераходнага кабінета.
Побач з ёй, падчас ёйнага выступу, стаялі Аляксандр Дабравольскі, Ганна Красуліна і Вольга Кавалькова. З лагатыпам “Belsat” на мікрафоне пасярэдзіне выступа да яе падыйшла Аліна Коўшык. За спіной Ціханоўскай стаялі незнаёмыя мне тады яшчэ будучыя беларускія добраахвотнікі “Лом” і Віктар “Лешы” Савіч. Бэлла Фокс здымала выступ на свой тэлефон.
“…Сённья вырашаецца лёс нашай краіны, годнасьць нашай нацыі і бяспекі нашага рэгіёна. І сёньня і далей ў беларусаў ёсьць шанец даказаць, як сказаў прэзідэнт Украіны, хочам мы быць Расеяй альбо Беларусьсю. Жыве Беларусь і Слава Украіне!”, – такімі словамі скончыла сваю прамову Ціханоўская.
“Немного сегодня людей”, – сказала яна з лёгкім расчараваньнем у голасе, праходзячы каля мяне з Любай.
“24-го много было на марше к российскому посольству”, – адказаў я і дадаў, каб падтрымаць яе: “Вы наш президент!”
Гэта быў апошні дзень, калі я назваў Святлану Ціханоўскую прэзідэнтам.