18 красавіка 2023, сяло Раскошнае бліз Канстанцінаўкі Данецкай вобласьці.На днях Ваяр распавёў нам в…
20.08.2025Клачко Аляксандр Кусь
18 красавіка 2023, сяло Раскошнае бліз Канстанцінаўкі Данецкай вобласьці.
На днях Ваяр распавёў нам выпадак, найбольш яму адклаўшыйся ў памяці за час знаходжаньня ягонага падраздзяленьня ў прыфрантавой весцы Таццянаўка.
Адбывалася гэта гісторыя ў траўні 2022 ў Мікалаеўскай вобласьці.
На той момант мы ўваходзілі ў склад першага ўзвода другой роты, якой камандаваў Дзядзька. Камандзірам нашага ўзвода быў Аўгуст. Ваяр быў ў першым адзяленьні пад кіраўніцтвам Ваўкалака. Я быў у другім пад кіраўніцтвам Лысага.
Праз пару дзён пасля гібелі Волата1 падраздзяленьне Ваяра перакінулі ў Таццянаўку. Прабылі яны там менш за тыдзень, павярнуўшыся для ўдзелу ў аперацыі па вызваленьню сяла Лазавое2.
Жыў тады Ваяр з іншымі хлопцамі ў вясковай хаце. У вёсцы было шмат мірных і шмат украінскіх вайскоўцаў. З прадуктаў, што прывозілі украінскія вайсковыя, дзве вясковыя сям’і ў сваіх дамах гатавалі самую што ні на есьць смачную хатнюю ежу. І нашы хлопцы прыходзілі да іх на сняданак, абед і вячэру.
Успаміны з дзяцінства, калі ў бабулі ў вёсцы Ваяру давалі цёплае парное малако прама з-пад каровы, натхнілі яго пацікавіцца ў каго з мясцовых ёсьць карова – каб пачаставацца парным малаком, як у дзяцінстве.
Адна з жанчын трымала карову. Даіла яе штодня каля 8 вечара. Ваяр з ёй пазнаёміўся і застаўшыяся некалькі дзён кожны вечар, падгадаўшы час, з кубачкам чакаў пакуль яна, падоячы карову не выходзіла з хлява і частавала яго цёплым парным малаком.
“Я его, короче, выпивал так. Вот. Очень мне это нравилось, конечно. Жалко, что мало там постояли в этой Татьяновке“, – з інтанацыямі ката, які аблізваецца, успамінаючы як еў смятанку, скончыў распавядаць сваю гісторыю Ваяр.
1 – Волат загінуў 15 траўня 2022 бліз станцыі Калініндорф.
2 – аперацыя па вызваленьню сяла Лазавое цягнулася з вечара 26 траўня 2022 і скончылася ў першыя гадзіны 28 траўня.
На днях Ваяр распавёў нам выпадак, найбольш яму адклаўшыйся ў памяці за час знаходжаньня ягонага падраздзяленьня ў прыфрантавой весцы Таццянаўка.
Адбывалася гэта гісторыя ў траўні 2022 ў Мікалаеўскай вобласьці.
На той момант мы ўваходзілі ў склад першага ўзвода другой роты, якой камандаваў Дзядзька. Камандзірам нашага ўзвода быў Аўгуст. Ваяр быў ў першым адзяленьні пад кіраўніцтвам Ваўкалака. Я быў у другім пад кіраўніцтвам Лысага.
Праз пару дзён пасля гібелі Волата1 падраздзяленьне Ваяра перакінулі ў Таццянаўку. Прабылі яны там менш за тыдзень, павярнуўшыся для ўдзелу ў аперацыі па вызваленьню сяла Лазавое2.
Жыў тады Ваяр з іншымі хлопцамі ў вясковай хаце. У вёсцы было шмат мірных і шмат украінскіх вайскоўцаў. З прадуктаў, што прывозілі украінскія вайсковыя, дзве вясковыя сям’і ў сваіх дамах гатавалі самую што ні на есьць смачную хатнюю ежу. І нашы хлопцы прыходзілі да іх на сняданак, абед і вячэру.
Успаміны з дзяцінства, калі ў бабулі ў вёсцы Ваяру давалі цёплае парное малако прама з-пад каровы, натхнілі яго пацікавіцца ў каго з мясцовых ёсьць карова – каб пачаставацца парным малаком, як у дзяцінстве.
Адна з жанчын трымала карову. Даіла яе штодня каля 8 вечара. Ваяр з ёй пазнаёміўся і застаўшыяся некалькі дзён кожны вечар, падгадаўшы час, з кубачкам чакаў пакуль яна, падоячы карову не выходзіла з хлява і частавала яго цёплым парным малаком.
“Я его, короче, выпивал так. Вот. Очень мне это нравилось, конечно. Жалко, что мало там постояли в этой Татьяновке“, – з інтанацыямі ката, які аблізваецца, успамінаючы як еў смятанку, скончыў распавядаць сваю гісторыю Ваяр.
2 – аперацыя па вызваленьню сяла Лазавое цягнулася з вечара 26 траўня 2022 і скончылася ў першыя гадзіны 28 траўня.