Нядзеля 20-я па Святой ТройцыЛукі 7, 11-16Сённяшняе Евангелле падае нам апавяданне пра ўваскрашэнне…

Сённяшняе Евангелле падае нам апавяданне пра ўваскрашэнне Ісусам сына ўдавы з Наіна. Гэта галоўны прыклад ключавой евангельскай ісціны: усё, што Ісус казаў і рабіў, так ці інакш, з’яўляецца прадвесцем Яго Уваскрасення. Бог Ізраіля, Бог Ісуса Хрыста, — гэта Бог жыцця, Бог жывых. Ён ненавідзіць смерць і шляхі смерці.

Смерць у сённяшнім Евангеллі выходзіць за межы трагічнай страты блізкага чалавека, якой бы жудаснай яна ні была. У кантэксце часу і месца, дзе жыў Ісус, гэта катастрофа для ўдавы. Няма сацыяльнай абароны, страхоўкі, гарантаванага даходу. Калі яна не знойдзе добрых суседзяў, якія будуць яе падтрымліваць, яна загіне без мужа і, што важна, без свайго «адзінага сына». Вось чаму сэрца Ісуса асабліва напоўнена спачуваннем.

Звярніце ўвагу, што рэакцыя людзей, якія стаялі побач, — гэта страх. Гэта страх, які ўзнікае ад перавароту свету. Гэта таксама рэакцыя жанчын ля магілы раніцай у Велікодную Нядзелю. Евангелізацыя, якая не з’яўляецца крыху страшнай, — гэта недастатковая евангелізацыя.