By Belkorpus Пакуль трымаў у таямніцы і захоўваў Свой мудры намер, здавалася, што Ён занядбаў нас і пакінуў без апекі. Але пасля таго, як праз умілаванага Сына адкрыў і праясніў тое, што было падрыхтавана ад пачатку, Ён даў нам усё разам: і магчымасць карыстацца Яго дабрадзействамі, і бачыць Яго, і разумець. Хто з нас калі чакаў чагосьці падобнага?
Усё ўладкаваўшы са Сваім Сынам, Ён аж да апошняга часу дазваляў нам, зведзеным са слушнага шляху бязладдзем страсцяў, пажадлівасці і прагнасці, жыць па ўласнай волі. Ён ні ў якім разе не цешыўся з нашых грахоў, але цярпеў іх. Ён не ўхваляў такога доўгага часу беззаконня, але ствараў цяперашні час справядлівасці. У той час нашы справы даказалі, што мы не вартыя жыцця, але цяпер Божая ласкавасць дала нам яго. Паколькі наша правіна была відавочнай, мы не маглі самастойна ўвайсці ў Божае Валадарства, але Божая моц дала нам гэту магчымасць.
Калі ж нашае беззаконне дасягнула мяжы, стала цалкам відавочным, што ў адплату за гэта нас чакае кара смерці. І тады надышоў час, які Бог прадвызначыў для таго, каб праявіць Сваю ласкавасць і магутнасць (о, бязмерная любоў Бога да чалавека!). Ён не ўзненавідзеў нас, і не адкінуў, і не адпомсціў нам, а цярпліва зносіў і вытрымліваў нас. Пашкадаваўшы, Ён узяў на Сябе нашыя грахі, аддаў уласнага Сына як плату за нашае адкупленне, святога за беззаконных, пазбаўленага зла за злых, справядлівага за несправядлівых, незнішчальнага за знішчальных, несмяротнага за смяротных. Бо што яшчэ магло закрыць нашыя грахі, як не Яго справядлівасць? У кім іншым мы, нягодныя і бязбожныя, можам знайсці апраўданне, як не ў адзіным Сыне Божым?
Які цудоўны абмен, якая неспасцігальная пастанова, якое нечаканае дабрадзейства! Беззаконне многіх закрывае адзін праведнік, справядлівасць аднаго апраўдвае многіх несправядлівых!
Ліст да Дыягнэта