By Belkorpus Я шукаў дарогі, якая б дапамагла мне трываць у еднасці з Табою, і не знаходзіў, пакуль не схапіўся за пасрэдніка паміж Богам і людзьмі – Чалавека Ісуса Хрыста (пар. 1 Цім 2, 5), Бога над усімі, блаславёнага навекі (пар. Рым 9, 5). Ён паклікаў мяне і сказаў: «Я — дарога і праўда, і жыццё» (Ян 14, 6), і ежа, пакаштаваць якую ў мяне не хапала сілаў. Ён змяшаў яе з целам, бо «Слова сталася целам» (Ян 1, 14), каб Твая мудрасць, якой Ты стварыў усё, для нас, немаўлят, магла ператварыцца ў малако.
Позна я палюбіў Цябе, Прыгажосць даўняя і заўсёды новая! Позна я палюбіў Цябе! Ты быў ува мне, а я быў звонку і звонку шукаў Цябе. Сам, поўны брыдоты, я бег за прыгажосцю, якую Ты стварыў. Ты быў са мною, але я не быў з Табою. Здалёк ад Цябе ўтрымлівалі мяне стварэнні, якія б увогуле не існавалі, калі б не існавалі ў Табе. Ты прамовіў, паклікаў і перамог маю немату. Заіснаваў, Тваё святло знішчыла маю слепату. Ты рассеяў навокал водар, а я пачуў і ўдыхаю Цябе. Аднойчы пакаштаваў, а цяпер адчуваю недахоп і прагну; Ты дакрануўся, і я палаю прагненнем Твайго спакою.
Св. Аўгустын