By Belkorpus – А яшчэ могуць з’явіцца тыя, хто будзе рэўнаваць да ўвагі, якая цяпер сканцэнтравана на ім, а не на іх персонах і іх беларускіх дэмакратычных цэнтрах.
Так што выснова відавочная: хоча Сяргей гэтага ці не, але яго фігура становіцца кропкай напружанасці для ўжо прыцёртых адзін да аднаго структур беларускай дэмакратычнай “эліты” ў эміграцыі.
Парадокс у тым, што для офіса Ціханоўскай сам Сяргей – гэта і ўнікальны шанец, і праблема адначасова.
З аднаго боку, яго гісторыя – магутны сімвал, які Офіс можа рэалізаваць у правільным рэчышчы. З другога боку – Ціханоўскі быў і застаецца непрадказальным, і яго дзеянні выходзяць за рамкі ўстояных сцэнараў гэтых людзей. Рана ці позна наступіць момант, калі яго бачанне сучаснасці і будучыні будзе разыходзіцца з тым, што будуецца цяпер.
І тады канфлікты стануць непазбежнымі.
А перадумовы для гэтага ёсць – Латушка і Вячорка ўжо абазначылі будучыню для Ціханоўскага і загоняць яго ў рамкі “галоўнага нацыянальнага блогера” інфармацыйнай вайны супраць Лукашэнкі. Іншага яму не дадзена.
І ўсё паступова скочваецца да аднаго вываду. Роля блогера – гэта не той фармат для Ціханоўскага. Яшчэ трошкі – і ён адчуе смак улады, выявіцца жаданне стаць паўнавартасным палітыкам. І гэта не нейкі шараговы член КР ці кіраўнік фракцыі ў АПК.
Не, роля новага лідара беларусаў будзе яму найбольш даспадобы. Бяда ў тым, што лідар без каманды аднадумцаў і рэсурсаў – гэта ніхто. У Беларусі няма магчымасці знайсці сваіх прыхільнікаў – гэтую аўдыторыю ён страціў, таму застаюцца беларусы-эмігранты. А тут усё занята, усё падзелена. Вядома, можна спрабаваць кансалідаваць сілы вакол сябе і будаваць сваё палітычнае руханне, але тады ён непазбежна ініцыюе канфлікт барацьбы за ўладу з дэмакратычнай элітай у выгнанні, уключаючы сваю жонку.
Думаю, што на працягу ад 3 да 6 месяцаў мы ўбачым развязку, гэта якраз той перыяд часу, калі ён зможа разабрацца ў тым, што сабой на самай справе ўяўляюць гэтыя апазіцыйныя структуры.
Так што выснова відавочная: хоча Сяргей гэтага ці не, але яго фігура становіцца кропкай напружанасці для ўжо прыцёртых адзін да аднаго структур беларускай дэмакратычнай “эліты” ў эміграцыі.
Парадокс у тым, што для офіса Ціханоўскай сам Сяргей – гэта і ўнікальны шанец, і праблема адначасова.
З аднаго боку, яго гісторыя – магутны сімвал, які Офіс можа рэалізаваць у правільным рэчышчы. З другога боку – Ціханоўскі быў і застаецца непрадказальным, і яго дзеянні выходзяць за рамкі ўстояных сцэнараў гэтых людзей. Рана ці позна наступіць момант, калі яго бачанне сучаснасці і будучыні будзе разыходзіцца з тым, што будуецца цяпер.
І тады канфлікты стануць непазбежнымі.
А перадумовы для гэтага ёсць – Латушка і Вячорка ўжо абазначылі будучыню для Ціханоўскага і загоняць яго ў рамкі “галоўнага нацыянальнага блогера” інфармацыйнай вайны супраць Лукашэнкі. Іншага яму не дадзена.
І ўсё паступова скочваецца да аднаго вываду. Роля блогера – гэта не той фармат для Ціханоўскага. Яшчэ трошкі – і ён адчуе смак улады, выявіцца жаданне стаць паўнавартасным палітыкам. І гэта не нейкі шараговы член КР ці кіраўнік фракцыі ў АПК.
Не, роля новага лідара беларусаў будзе яму найбольш даспадобы. Бяда ў тым, што лідар без каманды аднадумцаў і рэсурсаў – гэта ніхто. У Беларусі няма магчымасці знайсці сваіх прыхільнікаў – гэтую аўдыторыю ён страціў, таму застаюцца беларусы-эмігранты. А тут усё занята, усё падзелена. Вядома, можна спрабаваць кансалідаваць сілы вакол сябе і будаваць сваё палітычнае руханне, але тады ён непазбежна ініцыюе канфлікт барацьбы за ўладу з дэмакратычнай элітай у выгнанні, уключаючы сваю жонку.
Думаю, што на працягу ад 3 да 6 месяцаў мы ўбачым развязку, гэта якраз той перыяд часу, калі ён зможа разабрацца ў тым, што сабой на самай справе ўяўляюць гэтыя апазіцыйныя структуры.
Магчыма, у гэтым і заключаецца план “вызвалення” Ціханоўскага па ўказцы Лукашэнкi?”