By Belkorpus Прабіўся стары ліст Мікола Статкевіч ад 19.09.
Не ведаю, па якой “прыкмеце” яго выбралі з шэрагу іншых, якія “згубіліся” (у тым ліку і з афіцыйнымі дакументамі, пра што я пісала раней). Сёння ўжо 7-га кастрычніка. Больш пакуль лістоў не “знайшлося”. Мабыць, паштовы смоўж заблукаў ці знясілеў па дарозе. ((
На жаль, новага-добрага не здарылася. Па ранейшаму, на Мікалая кожны дзень складаюць акты “за прагулачны дворык”. Па-ранейшаму, новых “плюшак”, якія можна б адабраць, не дабавілася, а старых – не засталося. Акты соляць на зіму, верагодна.
Па-ранейшаму, Мікалай поўны невычарпальная гумару і яго заўсёднай іроніі. Як заўжды, поўны любові, радасці і прагі да жыцця.
Некалькі цытат з ліста:
“Навін амаль ніякіх. Толькі што штодня пішуць акты за прагулачны дворык. Але гэта ўжо звыклае. Як і ШІЗА 🙂
У ваконнай нішы, як я зразумеў, галубы гадуюць сваё птушанё. Гэта ўжо падлетак, толькі разы ў паўтары меньшы за дарослага голуба. Але, як я прачытаў у вераснёўскім нумары “Вокруг света”, паляцець ён павінен адразу, як дасягне “дарослых” памераў. Адтуль жа даведаўся, што галубы кормяць сваіх птушанят “птушыным малаком” – таарожнай масай з зоба.
Пацучыныя дзевачкі перыядычна прарываюцца да камерных кратаў, хоць гэты падлетак іх не пускае, малоціць крыламі. Ніяк не могуць скарыцца са стратай крыніцы харчавання 🙂 .”
Мікалая перавялі ў камеру паверхам вышэй, а “дзевачкі” і туды забіраюцца, як я разумею. Мабыць, разам з “пераходзячым” дзіцёнкам ))
З Фэйсбуку Марыны Адамовіч