By Belkorpus Трагедыя, што адбылася на Гомельшчыне, стала чарговым сведчаннем глыбокага крызісу ў беларускай сістэме аховы здароўя. Падлетак, якая пачувала сябе лепш пасля некалькіх дзён хваробы, была накіраваная ў бальніцу з-за хрыпаў у лёгкіх. Але ўжо праз некалькі гадзін апынулася ў коме, а ўвечары таго ж дня — памерла. Паводле бацькі, рэанімабіль з Мазыра прыехаў толькі праз некалькі гадзін, а спецыялісты з Гомеля — амаль апоўначы.
Замест празрыстай праверкі і адказаў грамадству, улады традыцыйна абралі іншы шлях — ціск і запалохванне. Сацыяльныя службы выклікаюць братоў і сясцёр загінулай на «размовы» без бацькоў. А дзяржаўныя медыя пачынаюць ачарняць памяць пра дзяўчынку, распаўсюджваючы абвінавачанні ў «дрэнных паводзінах».
Гэтая гісторыя агаляе ўсе праблемы беларускай медыцыны: катастрафічны недахоп лекараў, адсутнасць сучаснага абсталявання, няздольнасць райбальніц аказваць нават базавую рэанімацыйную дапамогу. А яшчэ — паказвае, у якой атмасферы страху і безабароннасці жывуць беларусы. Замест падтрымкі — ціск. Замест спачування — замоўчванне і перакладанне віны на людзей.
Беларусы заслугоўваюць медыцыну, якая лечыць, а не прыхоўвае злачынную халатнасць. Кожная такая смерць — гэта крык аб неабходнасці зменаў. Не яшчэ адна навіна. А апошні званок.