Роля св. Яна Паўла ІІ у развіцці ўсходніх каталіцкіх цэркваўСвяты Ян Павел ІІ, Папа Рымскі з 1978 п…
Святы Ян Павел ІІ, Папа Рымскі з 1978 па 2005 год, пакінуў глыбокі след у гісторыі ўсёй Каталіцкай Царквы. Асаблівую ўвагу ён надаваў развіццю і адраджэнню ўсходніх каталіцкіх цэркваў — тых супольнасцяў, якія, захоўваючы ўсходнія літургічныя і духоўныя традыцыі, знаходзяцца ў адзінстве з Рымскім Апостальскім Пасадам.
1. Павага да традыцый Усходу
Ян Павел ІІ часта паўтараў, што Царква павінна «дыхаць двума лёгкімі — Захадам і Усходам». Гэтая метафара стала сімвалам яго бачання еднасці ў разнастайнасці. Папа падкрэсліваў, што паўната хрысціянскага сведчання немагчымая без узаемнага прызнання духоўнага багацця абедзвюх традыцый. Ён падтрымліваў выкарыстанне нацыянальных моў у літургіі, заахвочваў вяртанне да аўтэнтычных усходніх абрадаў і прасіў пазбягаць лацінізацыі.
2. Падтрымка Цэркваў, што выйшлі з падполля
Пасля падзення камуністычных рэжымаў у Цэнтральнай і Усходняй Еўропе Ян Павел ІІ стаў духоўным апекуном тых супольнасцяў, якія дзесяцігоддзямі існавалі ў падполлі. Ён асабліва клапаціўся пра адраджэнне Украінскай, Беларускай, Румынскай і Славацкай Цэркваў. Папа спрыяў вяртанню храмаў, заснаванню семінарый, выданню духоўнай літаратуры і навучанню новага пакалення святароў.
3. Экуменічнае служэнне
Ян Павел ІІ бачыў у развіцці ўсходніх каталіцкіх цэркваў не перашкоду, а мост да дыялогу з праваслаўнымі цэрквамі. Ён шмат разоў падкрэсліваў, што існаванне гэтых цэркваў павінна стаць «знакам любові і еднасці», а не крыніцай падзелу. У сваіх дакументах, асабліва ў апостальскім пасланні Orientale Lumen (1995), ён выказаў глыбокую павагу да ўсходняй тэалогіі, манаства і літургіі, убачыўшы ў іх шлях да абнаўлення ўсёй Царквы.
4. Духоўная спадчына
Дзеянні Яна Паўла ІІ спрыялі таму, што ўсходнія каталіцкія цэрквы аднавілі сваю годнасць і місію ў сусветным хрысціянстве. Яго вучэнне і пастырскі прыклад паказалі, што сапраўдная еднасць не азначае аднастайнасці, а нараджаецца з павагі да розных традыцый і вопыту веры.
Роля св. Яна Паўла ІІ у развіцці ўсходніх каталіцкіх цэркваў — гэта сведчанне яго глыбокай веры ў каштоўнасць кожнай хрысціянскай традыцыі. Праз малітву, навучанне і канкрэтныя дзеянні ён дапамагаў Царкве зноў дыхаць двума лёгкімі — каб у свеце гучаў адзін голас любові і надзеі.